روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
هر که در زنجیر آن مشکین سلاسل ماند، ماند
عقده‌ای کز پیچ و تاب زلف در دل ماند، ماند
«صائب تبریزی»
(بِ) (ص) سازگار، قانع.
(بِ زُ بِ) (ص فا. اِ.) آن که کارش ساختن خانه و فروختن آن می‌باشد.
(~. کَ دَ)(مص ل.) نیک ساختن.
(بَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- گستردنی.
۲- شادروان.
۳- فراخی میدان.
۴- سفره چرمین.
(~. اَ تَ) [ فا - ع. ] (مص م.)
۱- اسباب فروختنی را در مکانی پهن کردن.
۲- فرش انداختن.
(بَ. دَ. وَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) کنایه از: اَلَم شنگه راه انداختن.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) اسباب عیش و نوش را فراهم کردن.
(~. کِ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) بساط گستردن.
(بِ طَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- ساده بودن.
۲- خوشرویی.
(بِ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- خرده - فروش، خرازی فروش.
۲- کنایه از تریاکی و اهل عیش و نوش.
(بَ عَ) [ فا - ع. ] (ق.) فوری، آناً.
(بَ لَ) [ ع. ] (اِمص.) دلاوری، شجاعت.
(بَ سّ) [ ع. ] (ص.) خندان، گشاده رو.
(بِ) (ص مر.)
۱- مرتب، آماده.
۲- آسوده خاطر.
(بِ) (حامص.) اصلاح، درست کرداری.
(بَ مَ) (مص مر.)
۱- شمارش دفعه‌های چیزی در مدت معین یا دفعه‌های کاربرد واژه‌ای خاص در یک نوشته.
۲- فراوانی، وفور (ریاضی).
۳- فرکانس (فیزیک).
(بِ) (ق مر.) مانند، شبیه، نظیر.
(بِ) (حامص.) لمس.
(بِ وَ دِ) (ص فا.) لمس کننده.
(بِ دَ) (مص م.) لمس کردن.
