روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
بسی نماند که روز فراق یار سر آید
رایت من هضبات الحمی قباب خیام
«حافظ»
(~. رَ تَ) (مص ل.) تلف شدن، ضایع گشتن.
(~. رَ تَ یا تِ) (ص مف.) نابود شده.
(~. تَ) (مص م.) خراب کردن.
(~. دِ سَ. نِ دَ) (مص م.) دلسرد کردن، نومید ساختن.
(بَ. خُ. بَ تَ) (مص ل.) به خود نسبت دادن، تظاهر کردن.
(بَ. دَ. نِ شَ تِ)(ص.) محتاج، نیازمند.
(بَ دَ) (ق.) حاضر، آماده.
(بُ. زَ دَ) (مص م.) برهم زدن و زیر و رو کردن ورق‌ها پیش از بازی.
(بَ. سَ. مَ دَ)(مص ل.)
۱- غلبه یافتن، پیروز شدن.
۲- به پایا ن رسیدن.
۳- برتری یافتن.
(~. سَ. وَ دَ) (مص م.) برتر داشتن.
(~. سَ)(حر اض.)علاوه بر، اضافه بر.
(بَ. کَ. زَ دَ) (مص ل.)
۱- به او اعتناء کردن، به او توجه کردن.
۲- یورش بردن، حمله کردن.
(~. کَ. گِ رِ تَ) (مص ل.) او را مقصر دانستن.
(بَ. گَ دَ. گِ رِ تَ)(مص م.) به عهد گرفتن.
(بَ) [ ع. ] (مص م.) خلق کردن، آفریدن، از عدم به وجود آوردن.
(بُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) به شدن، نیک شدن، شفا یافتن از مرض.
۲- (اِ مصِ.) بهی، بهبود.
(بَ. دَ) (مص ل.) استراحت کردن، آسایش یافتن.
(~. شُ تَ) (مص ل.) خشمگین شدن، غضبناک گردیدن.
(~. مَ دَ) (مص ل.)
۱- بالا آمدن.
۲- طلوع کردن.
۳- طول کشیدن.
۴- بالغ شدن.
۵- روا شدن.
۶- حاصل شدن
۷- گذشتن.
۸- توان مقابله و رویارویی داشتن.
(~. وَ یا وُ) (مص مر.) تخمین زدن، تعیین ارزش چیزی بطور تقریبی.
