روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
وان که گیسوی تو را رسم تطاول آموخت
هم تواند کرمش داد من غمگین داد
«حافظ»
(~. وُ کَ دَ) (مص م.) تخمین زدن.
(~. وَ دَ) (مص م.)
۱- بلند کردن، بالا بردن.
۲- اجابت کردن، انجام دادن.
۳- پروردن.
(~. وَ دِ)(ص مف.)۱ - پرورش داده، برکشیده.
۲- اجابت شده.
(بَ ئَ) [ ع. براءه ]
۱- (مص ل.)پاک شدن از عیب و تهمت، تبرئه شدن.
۲- خلاص شدن از قرض و دین، رها شدن.
۳- (اِ.) اجازه.
۴- حواله.
۵- (اِمص.) رهایی، خلاصی.
۶- بیزاری، دوری.
۷- پاکی.
(بَ بَ) (ص مر.)
۱- هم وزن، هم سنگ.
۲- مطابق، معادل.
۳- مساوی.
جستن (~. جُ تَ) (مص ل.) مقابله کردن.
(~. کَ دَ)(مص ل.)
۱- مطابقت داشتن.
۲- مقابله کردن.
(بَ) (اِ.) نوشته‌ای است که به موجب آن دریافت یا پرداخت پول را به دیگری واگذار کنند.
(~. شُ دَ)(مص ل.) به دل خطور کردن.
(بَ دَ) [ په. ] (اِ.) پسر یا مردی که در پدر و مادر یا یکی از آن دو ب ا شخص مشترک باشد.
(~. اَ دَ) (اِمر.) برادری که با برادر دیگر یا خواهر خویش از یک پدر و مادر نباشند.
(~. خا دِ) (اِمر.) مردی که او را به اخوت برگزیده باشند.
(بُ دِ) [ ع. براده ] (اِ.) خرده ریز از چوب یا فلز که به هنگام تراشیدن یا بریدن بر جای می‌ماند؛ سوده.
(بَ) [ ع. ] (اِ.) جِ بری ؛ صحراها، خشکی‌ها.
(بَ) (اِ.) گُوِه، تکه چوبی که هنگام شکافتن چوب دیگر، در میان شکاف می‌گذارند. گاز و بغاز هم گویند.
(بُ) [ ع. ] (اِ.) سرگین، مدفوع آدمی.
(بَ زَ دَ) (ص فا.) شایسته، زیبنده.
(بَ زَ دِ)(حامص.)شایستگی، لیاقت.
(بَ دَ) (مص ل.) سزاوار بودن، شایسته بودن.
(بِ) (حراض. مر.) = براستای: در حق، درباره، درباب.
