دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
دلبرم شاهد و طفل است و به بازی روزی
بکشد زارم و در شرع نباشد گنهش
«حافظ»
[ ع. ] (مص م.)
۱- وفا کردن.
۲- حق کسی را تمام دادن.
[ ع. ] (مص م.) فرستادن، روانه کردن، ایفاد مراسله.
[ ع. ] (مص م.) برافروختن، آتش افروختن.
[ ع. ] (مص م.) فرستادن، روانه کردن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ یَقِظ ؛ بیداران، هوشیاران.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بیدار کردن.
۲- آگاه کردن.
[ ع. ] (مص م.)
۱- افکندن، درانداختن.
۲- یورش بردن، تاختن.
۳- گرفتار کردن کسی.
۴- هم آهنگ ساختن آوازها. ج. ایقاعات.
[ ع. ]
۱- (مص ل.) بی گمان شدن، باور کردن.
۲- (اِمص.) باور، یقین.
[ تر - مغ. ] (اِ. ص.)۱ - دوست، یار، همراه.
۲- رام، مطیع.
۳- طایفه، قبیله. ج. ایلات.
[ ع. ] (مص م.)۱ - بر عهده کسی قرار دادن.
۲- وصیت کردن.
[ ع. ] (مص م.) در آوردن، داخل کردن.
[ ع. ] (مص م.) زایاندن، زایانیدن.
[ ع. ]
۱- (مص م.) دوست کردن، به هم پیوست دادن.
۲- (مص ل.) دوستی نمودن.
( اَ ) [ تر. ] (اِ.) ییلاق.
[ ع. ] (مص م.) به درد آوردن، دردمند کردن.
[ ع. ] (مص م.) به درد آوردن، به رنج افکندن.
[ تر. ] (اِ.) = الجار: گردهمایی رعایا برای انجام کاری.
[ تر - مغ. ] (اِمر.)
۱- رییس ایل، خان قبیله.
۲- عنوان سلاطین مغول ایران.
[ تر. ] (اِمر.) رمه اسب.
[ تر. ] (اِمر.) هجوم، یورش.
