دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
به حق صحبت دیرین که هیچ محرم راز
به یار یک جهت حق گزار ما نرسد
«حافظ»
(اَ) [ په. ] (اِ.)
۱- عددی مبهم از سه تا نه.
۲- چند.
(اَ) (اِ.) = انده. اندای: دوست، رفیق.
( اَ ) (مص مر.) شور، مشورت.
(اَ تَ) [ په. ]
۱- (مص م.) افکندن، پرتاب کردن.
۲- چیزی را به هدف زدن، هدف قرار دادن.
۳- در جایی منزل کردن.
۴- راندن، طرد کردن.
۵- فرش کردن، گستردن.
۶- مقدّر ساختن.۷ - (عا.) جنس نامرغوب را به جای جنس خوب ...
(اَ تَ)(ص.)بُنْجُل، جنس نامرغوب.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ندّ؛ مثل، مانند، همتا.
( اَ )
۱- (اِمص.) قصد و میل حمله کردن.
۲- (اِ.) اندازه، مقیاس.
(اَ زِ) (اِ.)
۱- مقدار.
۲- پیمانه هر چیز.
۳- قدر، مرتبه.
(~. گِ رِ تَ) (مص ل.) قیاس گرفتن.
( اَ ) (اِ.)
۱- تن، بدن.
۲- قد و قامت.
۳- هر یک از اعضای بدن ؛ عضو. ؛~ تناسلی قسمت‌های دستگاه تناسلی جانوران که در عمل جفت گیری و تولید مثل شرکت دارند. ؛~ حسی هر یک از ...
(~. دَ)(مص ل.) نظم دادن، شکل دادن.
(اَ یِ) (اِمص.) گل کاری، گل مالی.
(اَ دَ) (مص م.) اندادیدن، اندودن. گِل مالی کردن.
(اَ دَ) (ص.) پشت و پناه، حامی.
(اَ دَ رِ) (اِمر.)
۱- تکیه گاه، پناهگاه.
۲- قلعه، حصار.
(اَ دَ دَ) (مص م.)
۱- پناه دادن، پشتیبانی کردن.
۲- پناه گرفتن.
(اَ دَ) [ په. ]
۱- (حراض.) در، تو، در میان.
۲- گاه به صورت پیشوند بر سر افعال می‌آید و معنی داخل شدن می‌دهد؛ اندر آمدن، اندر افتادن.
(اَ دَ) (ص.) لازم، ضروری.
(اِ دِ) [ ع. ] (مص ل.) داخل شدن، وارد گشتن.
(اِ دِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) کهنه شدن، پاره پاره شدن.
۲- (اِمص.) کهنگی، پاره پاره شدگی.
