دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
همچو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
ز نقش بند قضا هست امید آن حافظ
که همچو سرو به دستم نگار بازآید
«حافظ»
(هَ. دَ) (عا.) (مص م.) (عا.)
۱- روان کردن آب در زمین‌های لم یزرع.
۲- هدر دادن، تلف کردن.
(هَ زِ) (اِ.) (عا.)
۱- آبی که بیهوده روی زمین جاری شود.
۲- فاضلاب.
(هَ) (اِمر.) (عا.) تخته‌ای که جلو جوی و نهر نهند برای کم و بیش کردن آب.
(هَ زِ) [ په. ] (ص.)
۱- بیهوده، یاوه.
۲- بیکاره.
۳- زن بدکاره.
(~.)(حامص.) بیهوده گویی، یاوه گویی.
(~. دَ) (ص فا.) بیهوده گوی، پرگوی.
(~. شُ دَ) (مص ل.)
۱- فاسد شدن.
۲- خراب شدن و از کار افتادن پره قفل و کلید و مانند آن.
(~.) (ص فا.) بیهوده گو، یاوه گو.
(~. مَ رَ) (ص مر.) سگ ولگرد.
(~. گَ) (ص فا.) آواره، ولگرد.
(هَ زِ) [ په. ] (حامص.)
۱- یاوه گویی.
۲- ولگردی.
(~.) (اِ.) اول شیری که از پستان زن پس از زاییدن جاری شود.
(هَ) (اِ.) چوب پوشش بام خانه.
(هَ رَ) (اِ.) بریدن شاخه‌های زاید درخت.
(هِ رِ) (اِ.) (عا.) دفعه، مرتبه.
(هَ شَ یا ش) (اِ.) چنگال.
(هَ ش) (اِ.) عشقه، هر گیاهی که به درخت بپیچد.
(هِ رِ) (ص.) (عا.) شدید، سخت.
(هَ رَ) [ ع. ] (اِ مص.) پیری، کهنسالی.
(هَ رَ) [ ع. ] (اِ.) جسمی مخروطی شکل که قاعده اش مربع یا چندضلعی باشد و وجوه جانبی آن مثلث‌هایی باشند که همه به یک رأس مشترک منتهی شوند.
