دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
هر که خواهد که چو حافظ نشود سرگردان
دل به خوبان ندهد و از پی ایشان نرود
«حافظ»
(هَ رَ) [ په. ] (ص.) احمق، نادان.
(هَ رِ)
۱- (صِ مر.) همه کاره، کسی که به هر کاری دست بزند.
۲- پیک، قاصد.
۳- جاسوس.
۴- (اِمر.) دیگ.
(هُ کُ پُ کُ) (ص مر.) (عا.) بسیار ارزان قیمت.
(هِ) [ فر. ] (اِ.) رب النوع قدرت و نیرو در افسانه‌های یونان.
(هَ گِ) [ په. ] (ق.) اصلاً، ابداً.
(هَ گِ زِ) (ق.) همیشگی، ابدی.
(هُ رّ) (ق. اصت.) آواز پنهانی دل در حالت ترس و نگرانی.
(ه) (اِ.) شهر هرات.
(هِ رُِ)
۱- (ق.) (عا.) چون خواهند کسی را به خواری بیرون کنند، این لفظ را بر زبان رانند.
۲- (اِصت.) آواز خنده.
(هَ سَ) [ ع. هریسه ] (اِ.) هلیم (حلیم) غذایی تهیه شده از گوشت و گندم پخته شده و لِه شده.
(هُ) (اِ.) آواز هولناک، صدای حیوان درنده.
(هِ وَ)
۱- (ص نسب.) منسوب به هرات.
۲- (اِ.) زر خالص که در هرات رایج بود.
(هِ)
۱- عدد ۱۰۰۰.
۲- (اِ.) بلبل و هزاردستان.
(هَ) (اِمر.) بلبل.
(~.) (اِمر.) کنایه از:
۱- خرقه درویشان که بخیه بسیاری بر آن زده باشند.
۲- آسمان پر ستاره.
(هِ رُ اِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) مجموعه ۱۰۰۱ نام خدای، اسما الهی.
(هَ) (اِ.) بلبل.
(هِ. ش)(اِمر.) جعبه یا صندوقچه‌ای که داخل آن دارای خانه‌های متعدد بوده و از آن برای حمل لوازم سفر استفاده می‌کردند.
(~. بِ) (اِمر.) کنایه از: آفتاب، خورشید.
(~.) (اِمر.) هزارلا؛ بخش سوم معده نشخوارکنندگان که داخل آن لایه لایه‌است.
