دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
گرد بیت الحرام خم حافظ
گر نمیرد به سر بپوید باز
«حافظ»
(هَ دَ) (مص ل.) وحشت کردن، ترسیدن.
(هَ دِ) (ص مف.) ترسیده، ترسانیده شده.
(هَ) (اِمص.) قی، استفراغ.
(هَ هَ) (ص. ق.) پاره پاره، چاک چاک.
(هِ کَ) (اِ.) (عا.) زود کاشتن زراعت.
(هَ رَ) [ ع. ] (اِمص.) گریز، فرار.
(هِ بَ) (اِ.) نک. هیربد.
(هِ) (اِ.) (عا.) هرج و مرج، بی قانونی. ؛ شهر ~ جایی که در آن بی نظمی و بی قانونی و هرج و مرج حکمفرما باشد.
(هُ) (اِصت.) (عا.) صدایی که از بالا کشیدن مواد مایع از کاسه یا قاشق در دهان برآید.
(هِ) [ فر - انگ. ] (اِ.) واحد بسامد برابر یک سیکل (دور) در ثانیه.
(هُ) (ص نسب.) (عا.) چیز رقیق و مایع گونه‌ای که بتوان آن را هرت کشید. ؛ ~ بالا کشیدن لاجرعه هرت کشیدن.
(هَ ثَ) [ ع. ] (اِ.) شیر بیشه.
(هَ) (اِ.) آشوب، فتنه.
(هَ جُ مَ) [ ازع. ] (اِمر.)
۱- فتنه و آشوب.
۲- بی نظمی، بی قانونی.
(هَ) (ص نسب.)
۱- آواره، دوره گرد.
۲- زن بدکاره، روسپی.
(هَ دَ) (ص.) (عا.) بی نظم، بی قاعده، قاراشمیش، قر و قاطی.
(هُ. کِ دَ) (عا.) به طور دسته - جمعی به جایی وارد شدن.
(هَ چَ چَ یا چِ) (اِمر.) آنکه در خوراکی و گذران سربار دیگران است، طفیلی.
(هَ زِ)
۱- (ق مر.) پیوسته، دایماً.
۲- (ص مر.) آن چه که در هر روز یک بار انجام پذیرد.
۳- (اِمر.) سوره‌ای یا دعایی یا اسمی که هر روز آن را باید بخوانند، ورد.
(هَ) (ص.) (حامص.)
۱- یاوه گویی.
۲- ولگردی.
