دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
خسروا پیرانه سر حافظ جوانی می‌کند
بر امید عفو جان بخش گنه فرسای تو
«حافظ»
(اِمر.)
۱- میان روز، وسط روز.
۲- نام سیستان.
۳- نام پرده‌ای از موسیقی.
(مِ) (اِ.)
۱- نصف هر چیز.
۲- پارچه‌ای که به وسیله آن روی خود را پوشند، برقع.
۳- نصف آجر یا خشت.
(نِ) (اِ.) آلت تناسلی.
(چِ) (اِ.)
۱- بالاپوش کوتاه.
۲- شمشیر و تفنگ کوتاه.
۳- هرچیز کوتاه و ناقص.
(کَ) (اِ.) نوعی صندلی دراز و پهن که چند نفر بتوانند روی آن بنشینند.
(ص.) دلیر، شجاع، پهلوان.
(نِ رِ) (اِ.) وردنه ؛ چوبی استوانه‌ای که خمیر نان را با آن پهن می‌کنند.
(نِ) (ص فا.) شنوا، درک کننده.
(نِ ش) (حامص.) دزدیده به گفتگوی دیگران گوش دادن.
(نِ دَ) (اِمص.) گوش فرا دادن، گوش کردن.
(نِ دِ) (ص مف.) شنیده.
(وِ) (اِ.) ناله، فغان.
[ په. ] (ص.)
۱- خوب، خوش.
۲- زیبا.
۳- خیلی، زیاد.
(اَ تَ) (ص مر.) خوش طالع، خوشبخت.
(اُ دَ) (مص ل.) خوشایند بودن.
(اَ) (ص مر.) خوش عاقبت.
(ص مر.) بختیار، سعادتمند.
(پَ) (ص مر.) خجسته پی، خوش - قدم.
(کِ) [ فر. ] (اِ.) فلزی است نقره‌ای رنگ و براق از خانواده آهن و بسیار صیقل پذیر.
[ په. ] (ص.)
۱- نیک، خوب.
۲- زیبا.
