دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
تو دم فقر ندانی زدن از دست مده
مسند خواجگی و مجلس تورانشاهی
«حافظ»
(رِ) (اِمر.)
۱- تکه‌ای نان.
۲- قطعه زمینی که پادشاه به چاکر خود برای گذران معیشت می‌داد.
(پُ تَ) (مص م.)
۱- نان ساختن.
۲- توطئه کردن.
(ص مر.) حق نشناس.
(نَ) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- بدگوهر، بدنژاد.
۲- رذل، فرومایه.
۳- بی عفت، ناپاک.
(اِ.)
۱- نوعی گاهواره.
۲- لالایی، سرود خواب.
(ص. اِ.) نان پز.
(نَ وَ) (ص.) ناپسند.
(ص.) ناگهان، بی خبر.
نهار:
۱- (ص.) گرسنه.
۲- روزه دار.
۳- (اِ.) غذایی که ظهر خورده شود.
(ش کَ تَ) (مص ل.) غذا خوردن، رفع گرسنگی کردن.
(اِمر.)
۱- غذایی که بعد از ناشتا بودن خورند.
۲- پیش غذا.
۳- غذایی که هنگام ظهر خورند.
(هِ) [ ع. ] (اِفا.) غارت کننده، غنیمت گیرنده.
(هِ) [ ع. ]
۱- (ص.) زن برآمده پستان.
۲- برخیزنده به سوی دشمن.
۳- (اِ.) شیر، اسد.
(هِ) [ ع. ]
۱- (اِفا.) برخیزنده، قایم.
۲- مکان مرتفع.
۳- (اِ.) گوشت بالای بازو. ج. نواهض.
(هَ) (ص.)
۱- نامساوی.
۲- نامناسب.
۳- دارای پستی و بلندی.
۴- غیر مسطح.
(هَ) (ص.)
۱- درشت و ناهموار.
۲- نامعقول، ناپسند.
[ ع. ] (اِفا.) بازدارنده، نهی کننده.
(اِ.)
۱- سیاره زهره.
۲- دختر نار پستان.
(یَ) [ ع. ناهیه ] (اِفا.) مؤنث ناهی. ج. نواهی.
(اِ.)
۱- چوب بزرگ توخالی که آب از طریق آن آسیاب آبی را به حرکت درمی آورد.
۲- کشتی، کشتی جنگی.
۳- هر چیز دراز میان خالی.
۴- رخنه، سوراخ.
