دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
هر چند صد بیابان وحشی‌تر از غزالیم
ما را به گوشهٔ چشم، تسخیر می‌توان کرد
«صائب تبریزی»
(وَ) (ص.) معروف، دارای نام نیک.
(مُ) [ فا - ع. ] (ص.) ناساز، ناموافق.
[ معر. ] (اِ.)
۱- آبرو، نیک نامی.
۲- قانون و شریعت الهی.
۳- عصمت، شرف. ج. نوامیس.
(کَ دَ) [ معر - فا. ] (مص ل.) تظاهر به زهد و تقوی '.
(یِ) (ص. اِ.) زنی که یک شوهر بیشتر ندیده باشد.
[ ع. ] (اِفا.) رشد کننده، نمو کننده.
[ په. ] (ص نسب.) معروف، نامدار.
(شُ دَ)(مص ل.) معروف و مشهور شدن.
(دَ) [ په. ] (مص م.) اسم گذاشتن.
(مِ یا مَ) [ فا - ع. ] (ص.) شوم، نحس.
(یِ) [ ع. نامیه ] (اِفا.)مؤنث نامی، قوه‌ای که موجب رشد و نمو می‌شود. ج. نوامی.
(اِ.)
۱- قطعه‌ای از آرد خمیر کرده و بر آتش پخته که آن را می‌خورند.
۲- غذا.
۳- روزی، رزق. ؛~ فانتزی هر یک از ناهای غیرسنتی. ؛~ باگت نان باریک و استوانه‌ای از آرد ...
(وَ) (ص فا.) سرپرست خانواده.
(ب د) (ص فا.) (عا.) روزی رسان، سخاوتمند.
(بُ) (ص فا.) (عا.) کسی که باعث قطع شدن درآمد دیگران می‌شود.
(خاه) (اِ.) تخمی خوش بوی و زردرنگ که گاهی روی خمیر نان پاشند.
(خُ) (اِفا.) زن و فرزند، کسی که تحت سرپرستی می‌باشد.
(خُ رِ) (اِمر.) هر چیزی که به عنوان خورش با نان خورده شود.
(اِمر.)
۱- (عا.) محلِ درآمد و کسب و کار.
۲- مجازاً: شکم، معده.
(نُ) (ص فا.) (عا.) پرمنفعت، پردرآمد.
