دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
دلی که با سر زلفین او قراری داد
گمان مبر که بدان دل قرار بازآید
«حافظ»
(شَ) (ص فا.)
۱- بی صبر، بی حوصله.
۲- عاشق، دلباخته.
۳- (ص.) به عجله، شتاب. مق شکیبا.
[ ع. ] (ص.) تازه کار، بی تجربه، ناوارد.
[ ع. ناشی ء ] (اِفا.) نشأت گیرنده، پیدا شونده.
(گَ) [ ع - فا. ] (حامص.) بی تجربگی، تازه کاری.
[ ع - فا. ] (ص.)۱ - کدر، تصفیه نشده.
۲- ناهموار.
۳- چرکین، ناپاک.
(ص) [ ع. ] (اِفا.)
۱- برپا کننده، نصیب کننده.
۲- دشمن دارنده.
۳- آن که علی بن ابی طالب (ع) و خاندان او را دشمن دارد.
۴- عاملی که معمول خود را نصب دهد. ج. نواصب.
(ص) [ ع. ] (ص نسب.) کسانی که دشمن امام علی (ع) بودند.
(ص) [ ع. ] (اِفا.) پنددهنده، نصیحت کننده.
(ص) [ ع. ] (اِفا.) یاری گر، یاری کننده. ج. نصار. انصار.
(ص) [ ع. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به «ناصره»: عیسی ناصری.
۲- مسیحی، نصرانی. ج. نصاری.
(یَ یا یِ) [ ع. ناصیه ] (اِ.)
۱- پیشانی.
۲- موی پیش سر. ج. نواصی.
(ض) [ ع. ] (ص.) آن چه که رسیده و پخته (میوه، گوشت).
(ض) [ ع. ]
۱- (اِفا.) تر و تازه کننده.
۲- بسیار سبز.
(طِ) [ ع. ]
۱- (ص.) آن چه از مالیات که روان باشد.
۲- (اِ.) نوعی حلوا، شکرینه.
(طِ) [ ع. ]
۱- (اِفا.) نطق کننده، گوینده.
۲- سخنران، خطیب.
۳- اموال جاندار مانند: چهارپا، غلام.
(طِ ق) [ ع. ناطقه ] (ص.) مؤنث ناطق، نیروی نطق و بیان.
[ ع. ] (اِ.)
۱- باغبان، نگهبان کشتزار.
۲- نگهبان.
(ظِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- نظرکننده، بیننده.
۲- کسی که بر کاری نظارت و رسیدگی می‌کند.
۳- مباشر، کارگزار. ج. نظار.
(ظِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- نظم دهنده، ترتیب دهنده.
۲- به نظم آورنده، شاعر.
۳- مسئول نظم و ترتیب در مدارس یا مؤسسات.
(عِ) [ ع. ] (اِفا.) زندگانی بخشنده.
