حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
چون صبا ز خار و گل ترک آشنایی کن
تا بهر چه روی آری روی آشنا بینی
«رهی معیری»
(بِ زَ) (ص مر.)
۱- دلاور، شجاع.
۲- (فع.) دوم شخص مفرد امر حاضر از «زدن».
(بِ زَ. بَ دُ) [ فا - تر. ] (ص مر.) بسیار شجاع، دلیر.
(بَ زَ) (اِ.) کلید.
(بِ زَ) (اِمر.)
۱- جای راهزنی.
۲- کنایه از: موقعیت حساس.
(بُ زَ یا زِ) (اِ.)
۱- زمین پشته پشته و ناهموار.
۲- میوه خوشبوی.
(بِ زِ) [ په. ] (اِ.)
۱- گناه و خطا.
۲- جرم.
(~.) [ په. ] (ص فا.) گناهکار، مجرم.
(بُ) [ ع. ] (مص ل.) برآمدن، تافتن، تابیدن (آفتاب و ستارگان).
(بَ زَ) (اِ.) زینت و آرایش، توالت.
(بَ دَ) (مص ل.) نک وزیدن.
(بَ یا بُ شِ) (اِ.) تفاله کنجد.
(بُ چِ) (اِمصغ.)
۱- بزغاله.
۲- سه پایه قصاب و سلاخ.
(بَ) (ص.)
۱- کافی.
۲- بسیار.
(بَ رِ)(ص.) بسیار پرواز، تند پرواز.
(بَ. کَ دَ) (مص ل.) بسنده کردن.
(بَ) (ق.) بس، بسیار.
(بَ) [ معر. ] (اِ.) جِ بستان ؛ بوستانها.
(بَ یا بِ دَ) (مص م.) شخم کردن، هموار کردن زمین شخم کرده.
(بَ یا بِ دِ) (ص مف.)
۱- زمین شخم شده.
۲- زمین آبیاری شده برای کاشتن.
(بَ یا بِ رِ)(اِ.)۱ - ایوان، صفه.
۲- بارگاه.
