اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
دریای اخضر فلک و کشتی هلال
هستند غرق نعمت حاجی قوام ما
«حافظ»
(دِ) [ ع. ] (اِفا.) نابود کننده، ویران کننده.
[ آرا. ] (اِ.) گدای دوره گردِ سِمج.
[ ع. ] (اِ فا.)
۱- هدایت کننده. ج. هداه.
۲- رسانه، هر جسمی که جریان الکتریسیته یا حرارت را از خود عبور دهد.
(اِ.)
۱- سگ گزنده که گرفتار بیماری هاری باشد.
۲- جانور درنده. (مطلقاً)
(ص.)
۱- گوشت گندیده و بدبوی.
۲- فضله انسان و حیوان.
۳- سرگین.
(شُ دَ) (مص ل.)
۱- به بیماری هاری دچار شدن.
۲- (عا.) (کن.) مغرور و سرمست شدن بر اثر افزونی مال و قدرت.
(اِ.) نوعی خودکشی ژاپنی که پاره کردن شکم است با شمشیر.
(رِ) [ ع. ] (اِفا.) گریزنده، فرار کننده.
(تُ)(اِمر.) = هارت و هورت: لاف، گزافه، داد و فریاد توخالی.
(مُ) [ فر. ] (اِ.) سازگاری اجزا با یکدیگر، هماهنگی (فره).
(مُ) [ فر. ] (ص.) دارای هماهنگی. (فره).
[ ع. ] (اِ.) نام فرشته مغضوب خداوند که همراه فرشته دیگر به نام ماروت در چاه بابل سرازیر آویخته شد.
[ ع. ] (ص. اِ.)
۱- پیک، قاصد.
۲- برادر حضرت موسی.
۳- نگهبان.
(رُ) (ص.) (عا.) سخت گرسنه.
[ فر. ] (اِ.) سازی است سه گوشه که تارهای آن در طول نامساویند و با دو دست نواخته شود.
(اِ.) مرضی است عفونی که عاملش ویروسی به نام فیلتران است.
(ص نسب.) منسوب به هار.
۱- سرگین کش، کناس.
۲- خاکروبه کش.
(زِ) [ ع. ] (اِفا.) هزل گوینده ؛ مق. جدگو. بیهوده گوی.
(دَ) (مص م.) نگریستن، مراقب بودن.
(اِ.) هراس، بیم.
