اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
جانا به حاجتی که تو را هست با خدا
کآخر دمی بپرس که ما را چه حاجت است
«حافظ»
(~.) (ص مف.)۱ - نوشته شده.
۲- نقش و نگار شده.
(نِ) [ په. ] (اِ.) نظر، دید.
(~.) (حامص.)
۱- محافظت، حراست.
۲- مواظبت، توجه دقیق.
(~. تَ) (مص م.)
۱- نگه داری کردن.
۲- متوقف ساختن.
(~.) (اِ.) پاسبان، مراقب.
(~.) (حامص.) محافظت، مراقبت.
(نَ گَ) (ص.) (عا.) شخص سرد و نچسب و گرانجان، کسی که در برخورد با مردم آنها را از خود می‌رنجاند.
(نِ گَ) (شب جم.)
۱- بدان، آگاه باش، هوشیار باش.
۲- نگاه کن.
(نَ گَ) (ص.) (عا.) شخص سرد و نچسب، کسی که خوش محضر نباشد.
(نِ گَ) (ص فا.)
۱- منتظر، چشم به راه.
۲- اندیشناک، مضطرب.
(~.)(حامص.)۱ - چشم داشت، انتظار.
۲- تشویش، دلواپسی.
(نِ گَ رِ) (اِمص.) نگریستن، بینش، نظر.
(نِ گَ تَ) (مص م.) دیدن، نگاه کردن.
(نَ یا نِ گَ دَ) (مص م.)
۱- آجیده کردن جامه، بخیه کردن سوزنی.
۲- دفن کردن، در چال گذاشتن مرده.
(نَ یا نِ گَ دَ یا دِ) (اِمف.)
۱- آجیده شده (جامه)، بخیه کردن (سوزنی).
۲- آن چه در زمین و غیره پنهان کنند، دفینه.
۳- دفن شده، حال شده.
(نِ گَ) (اِ.) مخفف نگاه.
(نِ گَ) (اِ.) نک. نگاهبان.
(~.) (حامص.) نک. نگاهبانی.
(نِ) (اِ.) لقب پادشاه حبشه، نجاشی.
(نِ) (ص.) نک. نگونسار.
