آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در میکده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
بر شب زلفش گر ای باد صبا، یابی گذر
گو حذر کن، زینهار، از ناله شبگیر ما
«سلمان ساوجی»
(ص فا.)
۱- مرد قوی.
۲- اسب دونده و نیرومند.
(سَ) (ص فا.) دلاور، جنگاور.
(ص فا.) مرد جنگی، آن که زره بر تن کند.
(ص نسب.)
۱- ساخته شده از پولاد.
۲- بسیار محکم، نیرومند.
(لَ) (اِمصغ.)
۱- پول خرد.
۲- دایره‌های کوچک فلزی به رنگ‌های مختلف که زنان به جامه‌های خود بدوزند.
۳- فلس ماهی.
(~.) (ص نسب.)
۱- پول دوست.
۲- آن که رشوه پذیرد.
(~.) (اِ.) نوعی آب نبات شبیه پولک.
(پُ) [ انگ. ] (اِ.)
۱- گرد مایع که برای پرداخت کردن یا حفاظت سطح، روی آن می‌مالند.
۲- ماده‌ای حاوی عوامل شیمیایی یا ساینده جهت برق انداختن سطوح مختلف، پرداخت (فره).
(پُ) [ فر. ] (اِ.) = پلیپ: تومور پایه داری از بافت‌های تازه نمو کرده‌است که خصوصاً در غشاهای مخاطی مانند بینی، مثانه، معده، روده بزرگ یا رحم پدید می‌آید. اغلب خوش خیم است اما ممکن ...
(پُ) [ انگ. ] (اِ.)
۱- پول رایج انگلستان.
۲- واحد وزن در انگلستان برابر با ۴۵۳ گرم.
(نِ) [ فر. ] (اِ.) میخ کوچک با سر مسطح و گرد.
(نِ) (اِ.) پودنه، گیاهی است خوشبو با ساقه بسیار کوتاه دارای برگ‌هایی مانند برگ نعناع، در کنار نهرها می‌روید و خوردنی است.
(پُ) (اِ.) کَپک، گرد سبز رنگی که بر روی نان و چیزهای دیگر بر اثر فاسد شدن پیدا شود.
(پُ) (اِ.) تاج و کاکل پرندگان.
(پِ) (اِ.) = پوپه. پوپک. پوپو. بوبو: هدهد، شانه به سر.
(اِ.) هدهد، شانه سر.
(پَ)(اِ.)
۱- هدهد، شانه سر.
۲- دوشیزه.
(ص.)
۱- بیهوده، بی فایده.
۲- فاقد معنی و ارزش.
۳- پوک.
(شُ دَ) (مص ل.)فاسد شدن چیزی.
(اِمر.) تراشه چوب، پوشال.
