آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
آن شمع سرگرفته دگر چهره برفروخت
وین پیر سالخورده جوانی ز سر گرفت
«حافظ»
(وَ گَ) (اِ.) وَشگَن ؛ آلت تناسلی.
(وَ) [ ع. ] (ص.) مختصر، کوتاه.
(وَ ز) [ ع. وجیزه ] (ص.)
۱- مؤنث وجیز.
۲- کلام مختصر و مفید.
(وَ) [ ع. ] (ص.) دردناک.
(و) (اِ.) کندن علف‌های هرز.
(وَ) [ ع. ] (ص.)
۱- نیکورو، زیبا. ج. وجهاء.
۲- صاحب قدر و جاه.
(وَ هَ یا ه) [ ع. وجیهه ] (ص.) مؤنث وجیه.
(وَ) [ ع. ] (ص نسب.) تنها، یکتا.
(وَ یَّ) [ ع. وجدانیه ] (مص جع.) یگانگی، یکتایی.
(وَ دَ) [ ع. وحده ]
۱- (مص ل.) یکی بودن، یگانه بودن. مق کثرت.
۲- (اِمص.) یگانگی، یکی بودن. ؛ ~ ملی اشتراک همه افراد یک ملت در آمال و مقاصد چنان که به منزله مجموعه واحدی به ...
(وَ) [ ع. ] (اِ.) جانور بیابانی. ج. وحوش.
(وَ شَ) [ ع. وحشه ] (اِ.) ترس، هراس.
(وَ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- غیراهلی.
۲- آن که از مواهب تمدن دور است.
(وَ حَ) [ ع. ] (اِ.) گل و لای.
(وَ حِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- ویار و اشتهای شدید زنان باردار به نوعی خوراکی یا مواد دیگر.
۲- خواهان جماع شدن.
(وُ) [ ع. ] (اِ.) جِ. وحش.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) آنچه از طرف خدا بر پیغمبران نازل شود.
(وَ) [ ع. ] (ص.) منفرد، یگانه، بی نظیر.
(وَ) (شب جم.) کلمه‌ای که در هنگام لذت بردن از چیزی یا ابراز شگفتی بیان شود.
(وَ مَ) [ ع. وخامه ] (اِمص.) دشواری، ناگواری.
