آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی
گفت بازآی که دیرینه این درگاهی
«حافظ»
(وَ) [ ع. ] (ص.) محکم، استوار.
(وَ قَ) [ ع. وثیقه ] (ص.)
۱- مؤنث وثیق.
۲- عهدنامه، گِرویی. ج. وثائق.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) خوف، بیم. مق رجا.
(وَ) (ص.) آن چه که در آن خیر و نفعی نباشد. مانند: چاه بدون آب.
(وَ زَ) [ ع. وجازه ] (اِمص.) اختصار، ایجاز.
(وَ یا وِ هَ) [ ع. وجاهه ] (مص ل.)
۱- عزّت، حرمت.
۲- خوب رویی، زیبایی.
(وَ جَ)(اِ.)فاصله بین انگشت شَست و انگشت کوچک وقتی انگشت‌ها از هم باز باشد.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) ذوق، شوق.
(وِ یا وُ) [ ع. ] (اِ.) نیرویی باطنی که خوب را از بد تشخیص می‌دهد.
(وَ جَ) [ ع. ] (اِ.) درد، رنج. ج. اوجاع.
(وَ جَ) [ ع. ] (اِ.) ترس، بیم.
(وَ جَ) [ ع. ] (اِ.) جِ وجنه.
(وَ نِ) [ ع. وجنه ] (اِ.) چهره، رخسار. ج. وجنات.
(وَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- روی، چهره.
۲- طریقه، جهت.
۳- پول. ج. وجوه.
۴- ذات، شخص.
۵- قصد، نیت.
۶- دلیل، سبب. ؛ ~ ضمان پول (یا مالی) که برای ضمانت می‌سپارند. ؛~ ِ مصالحه آن چه برای برقراری صلح میان ...
(و ه) [ ع. وجهه ] (اِ.)
۱- طرف، جانب.
۲- اعتبار، آبرو.
(وُ) [ ع. ] (مص ل.)لازم بودن، ضرورت داشتن.
(وُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- هستی.
۲- بدن، جسم.
(~. تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.)
۱- بودن، هستی داشتن.
۲- (عا.) شهامت داشتن.
(وُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وجه.
۱- راه‌ها.
۲- روش‌ها.
۳- انواع.
۴- پول‌ها.
(وُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وجوه.
۱- پول‌ها.
۲- آن چه بابت خمس و زکات در اختیار علمای روحانی قرار داده می‌شود.
