آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
حافظ که ساز مطرب عشاق ساز کرد
خالی مباد عرصه این بزمگاه از او
«حافظ»
(هَ) (ق.) هر زمان، هر وقت.
(هَ زِّ) [ ع. هزه ] (اِمص.) تحریک، یک بار جنباندن.
(هُ) [ په. ] (اِ.) زبان، لسان.
(هَ) [ ع. ] (ص.) لاغر.
(هَ مَ) [ ع. هزیمه ] (اِ.) شکست لشکر، پراکندگی لشکر.
(~. تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) شکست خوردن، پراکنده شدن.
(هَ زِ مَ) [ ع. هزیمه ] (اِ.) چاه، چاه پُر آب.
(هَ نِ) (اِ.) خرج.
(هَ بَ. شُ دَ) (مص ل.) (عا.) مفتون و حیران کسی شدن و همه اوقات خود را صرف او کردن.
(~. کَ دَ) (مص م.) (عا.) کسی را در فشار گذاشتن و با اصرار و ابرام و خواهش و تمنا به کاری وادار کردن.
(هَ)۱ - (فع.)سوم شخص مفرد از «هستن» موجود است، وجود دارد.
۲- (اِمص.) هستی، وجود.
۳- دارایی.
(هَ تُ)(اِمر.)(عا.)همه موجودی و دارایی.
(هَ تَ رَ یا رِ) (اِ.) جوال مانندی که از چوب و نی بافته باشند و بر پشت الاغ گذارند و به وسیله آن خشت و آجر و خاک حمل کنند.
(هَ تَ) (مص ل.)
۱- وجود داشتن، موجود بودن.
۲- وقوع داشتن، حاصل بودن.
(هَ تِ) (اِ.)
۱- دانه سفتِ داخل میوه‌ها.
۲- نقطه، گروه یا توده اصلی.
۳- بخشی از یاخته که معمولاً در وسط یا کنار آن قرار دارد.
۴- قسمت مرکزی اتم. ؛ ~ مرکزی مرکز حقیقی، اصل و منشأ.
(هَ) (اِ.) دانه میوه، هسته.
(~.) (ص.) خَستو، مقر، معترف، کسی که اعتراف می‌کند.
(هَ) (حامص.)
۱- وجود.
۲- دارایی، ثروت.
(هَ سَ) (اِ.) یخ و آب فسرده.
(هَ) (اِ.) یخ، هسر.
