آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
خواهی که برنخیزدت از دیده رود خون
دل در وفای صحبت رود کسان مبند
«حافظ»
(~. نِ) (اِمر.) نک. هزارتو.
(~. دَ) (اِمر.) بلبل.
(~.) (اِمر.) نک. هزارتو.
(هِ رِ) (ص نسب.) هزارمین سال.
(هِ رِ یا رَ) (اِ.) = ازاره:
۱- قسمتی از دیوار که مابین زمین اطاق و طاقچه واقع شده.
۲- فواره‌ای که مانند ابریق است.
(~.) (اِ.) جانوری از شاخه بند پایان، دارای بدنی دراز با پاهای متعدد.
(~.) (اِ.) نوعی تنبیه و شکنجه، هزار تازیانه.
(هَ) (ق. کثرت) (عا.)
۱- هزار بار.
۲- مکرر، به دفعات بسیار.
(هُ) [ ع. ] (اِ.) لاغری.
(هَ زّ) [ ع. ] (ص.) بسیار شوخی کننده.
(هَ هِ) [ ع. ] (اِ.) ج. هزهزه. جنگ‌ها، فتنه‌ها.
(هَ یا هُ) (ص.) نادان، ابله.
(هِ زَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- شیر درنده.
۲- پهلوان، دلیر. ؛ ~ِ و غا دلیر میدان جنگ.
(هِ زَ نِ یا نَ) [ ع - فا. ] (ق.)
۱- مانند شیران.
۲- مانند پهلوانان و دلیران.
(هِ زَّ) [ ع. هزه ] (اِ.)
۱- جنبش، حرکت.
۲- شادمانی، نشاط.
(هَ زَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- آواز، سرود.
۲- بحری از عروض بر وزن چهار بار مفاعیلن.
(هَ زَ) (اِ.) بیدستر، سگ آبی.
(هَ) [ ع. ] (اِ.) مسخرگی، مزاح، شوخی.
(هَ یّ) [ ع. ] (اِ.) جِ هزلیه ؛ لطیفه‌ها، خوش طبعی‌ها.
(هَ) [ ع. ] (مص م.) شکست دادن و پراکنده کردن دشمن.
