دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

آن کس که به دست جام دارد

آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد

آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد

سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد

ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد

بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد

نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد

ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد

بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد

در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد

شاهنامه فردوسی - جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

آن کس که به دست جام دارد, حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چند پوید به هوای تو ز هر سو حافظ
یسر الله طریقا بک یا ملتمسی
«حافظ»

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

شاهنامه فردوسی – پرسيدن همسر مهراب از دستان ويژگيهاى او را

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

شاهنامه فردوسی – آشتى خواستن پشنگ از كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

هتک

(هَ تَ) (اِ) (عا.) کون، مقعد. ؛ ~ کسی پاره شدن (کن.) کونش پاره و دریده شدن. دچار کارهای طاقت فرسا شدن وی. ؛ ~کسی را پاره کردن (کن.) الف - کون را دریدن. ب - ...