آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
زارم اندر کار او وز کار او هر ساعتی
کرد باید پیش خلق انکار و بیزاری مرا
«انوری»
(هُ جَ) (ص.) خوب، نیکو.
(هَ) [ ع. ] (ص.)
۱- لیئم، ناکس.
۲- آن که پدرش آزاد و مادرش کنیز باشد.
(هِ) (اِ.) قسمت‌های مایع جسد و مردار.
(هُ) [ ع. هدی ] (اِ.) رستگاری، راهنمایی.
(هُ) [ ع. ] (ص.) جِ هادی.
(هَ) [ ع. ] (اِ.) جِ هدیه.
(هِ یَ) [ ع. هدایه ] (اِمص.) راهنمایی، راه راست نمودن.
(هَ دَ) [ ع. ] (مص ل.) باطل شدن، ضایع شدن.
(هَ دَ) [ ع. ] (اِ.) نشانه، غرض، نشانه تیر. ج. اهداف.
(هِ فُ) [ انگ. ] (اِ.) یک جفت گوشی که با اتصال آن به دستگاه صوتی یا تصویری، صدا به طور مستقیم و بدون پخش شدن در فضا دریافت شود، دوگوشی. (فره).
(هَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) خراب کردن، ویران کردن.
۲- (اِمص.) خرابی، ویرانی.
(هُ نِ) [ ع. هدنه ] (اِ مص.) آشتی، صلح.
(هَ دَ) (اِ.) اسبی که سفید باشد.
(هُ دَ یا د)(ص.)
۱- حق، راست و درست.
۲- فایده.
(هُ هُ) [ ع. ] (اِ.) شانه به سر، مرغ سلیمان.
(هَ) (اِ.) زراعتی که توسط آب باران مشروب شود؛ دیم، دیمه.
(هُ دا)
۱- (مص م.) راه راست نمودن.
۲- (اِمص.) راهنمایی، راست راهی. مق ضلالت.
۳- (اِ.) راه درست.
(هَ) [ ع. ] (اِ.) قربانی که به مکه فرستند.
(هَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) بانگ کردن شتر در وقت مستی.
۲- (اِ.) آواز کبوتر.
(هَ نَ) (اِ.) زینه پایه، نردبان.
