آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
ای خوشا دولت آن مست که در پای حریف
سر و دستار نداند که کدام اندازد
«حافظ»
(کِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- مرد زن دار.
۲- زن شوهردار.
[ انگ. ] (ص.) حالت مشت زنی که در اثر ضربات حریف به زمین افتد ولی تا شمردن ده ثانیه برخاسته و به مبارزه ادامه می‌دهد. مق ناک اوت.
(کِ یا کَ) (ص.)
۱- فرومایه، پست.
۲- ناجوانمرد.
(کَ یا کِ) (اِ.) مجرایی در دیوار بنا که هوا در آن جاری باشد و رفع رطوبت کند.
(ق.) بی خبر، بی موقع، ناگهان.
(گِ رِ) (ق.) ناگهان، بی خبر.
(گُ زِ) نک. ناگزیر.
(گُ) (ق.) ناچار.
(گُ تِ) (ص مف.) گفته نشده، اظهار نشده. مق گفته.
(گَ) (ق.) نک. ناگاه.
(گَ) (ق.) بی خبر، ناگاه.
(گُ) (ص.)
۱- نامطبوع، ناخوش آیند.
۲- هضم نشده.
(اِ.)
۱- نِی، ساز بادی.
۲- گلو، حلقوم.
۳- لوله‌ای غضروفی که از گلو به پایین جلوی مری قرار دارد و هوا را به شش‌ها می‌رساند.
[ ع. نأی ] (اِ.) دوری، جدایی.
(ص.) نادر، کمیاب.
(ص.) نایاب، کم یاب.
(یِ) [ ع. نائب ] (اِفا.) جانشین. ؛~الزیاره کسی که از طرف دیگری بقعه متبرکی را زیارت کند. ؛ ~الحکومه الف - کسی که به نیابت از طرف حاکم شهری را اداره کند. ب - ...
(یِ) [ ع. نائح ] (اِفا.) زن نوحه کننده و زاری کننده بر شوی، ج. نوح.
(یِ رِ) [ ع. نائره ] (اِ.)۱ - آتش برافروخته.
۲- فتنه، دشمنی.
(یِ) [ ع. نائل ] (اِفا.) یابنده، بهره مند.
