آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
دگر قمار محبت نمی برد دل من
که دست بردی از این بخت بدبیارم نیست
«شهریار»
(مُ کَ یِّ) [ ع. ] (اِفا.) آنچه کیفیت و حالتی پدید بیآورد، لذت بخش ؛ کیف آور.
(مُ کَ یَّ) [ ع. ] (اِمف.) کیفیت داده، چگونگی داده، باکیفیت.
(مَ) [ ع. ] (ص.) جای گزین، جای گیر.
(مَ نِ) [ ع. ] (اِ.) نرمی، آهستگی.
(مَ نَ یا نِ) (اِ.) آلت مکیدن، محجمه.
(مَ گَ) (حر.)
۱- کلمه استثناء است و آن کلمه بعد از خود را از حکم ماقبل جدا کند: الا، به جز.
۲- باشد که، شاید.
۳- گویا، مثل این که.
۴- آیا (قید استفهام).
(مَ گَ) (اِ.) حشره‌ای است از راسته دوبالان و دارای دو چشم مرکب بزرگ.
(~. پَ دَ) (مص م.) کساد بودن بازار.
(مَ گَ. کُ) (اِمر.)
۱- کشنده مگس.
۲- ابزاری پلاستیکی بلند و باریک دارای دسته که قسمت سر آن پهن و مشبک است. آن را با شدت روی مگس و دیگر حشرات موذی می‌زنند تا کشته شود.
(مَ گَ سَ) (اِ.) زایده کوچکی در نوک لوله اسلحه برای هدف گیری.
(مَ) (ص.) ناگفتنی، سِرُ.
(مِ) [ په. ] (اِ.) شراب انگوری.
(مِ یا مَ) (ص.) ملس، ترش و شیرین.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ میدان.
[ په. ] (اِ.)
۱- وسط.
۲- کمر.
۳- درون، داخل.
۴- بین.
(بُ) (اِ.) (عا.) راهی غیر از راه اصلی که کوتاه تر باشد.
(بَ تَ) (مص ل.) آماده شدن.
(بَ تِ) (ص مف.) آماده، مهیا.
(بَ) (اِمر.) کمربند و هرآن چه بر کمر می‌بندند.
(اِفا.)
۱- واسطه، شفیع.
۲- استاد زورخانه.
