آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
فیض ازل به زور و زر ار آمدی به دست
آب خضر نصیبه اسکندر آمدی
«حافظ»
(مَ یا مُ) [ ع. ] (اِ.) وقت معین شده، هنگام مقرر.
(مَ یا مُ) [ ع. ] (اِمف.) افروخته شده.
(مَ یا مُ) [ ع. ] (اِمف. ص.)
۱- گردن کوتاه.
۲- در علم عروض: وقص آن است که دوم فاصله را بیفکنند «مفاعلن» ماند و «مفاعلن» چون از «متفاعلن» منشعب باشد، آن را موقوص خوانند یعنی گردن کوتاه و چون از ...
(مُ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- بازداشته شده.
۲- ملکی که در راه خدا وقف شده.
۳- تعطیل شده.
۴- معلق.
(مُ) [ ع. ] (اِ.) جِ موقوفه.
(مُ فَ) [ ع. موقوفه ] (اِ.) ملکی که درآمد آن برای کارهای عام المنفعه یا اموری که واقف تعیین کرده اختصاص داده شده.
(اِ.) درنگ، تأخیر.
(اِ.)۱ - معشوق، فاسق.
۲- فرزند نامشروع.
(مُ) [ ع. مولی ] (اِ.) نک مولی.
(ص فا.) مولنده، درنگ کننده.
(ص.) (عا.) آب زیرکاه و کم حرف و دانا و زیرک و رند و ناقلا و فهمیده.
(اِ.) تأخیر و درنگ پی درپی.
(دِ) [ از انگ. ] (اِ.) بسیار پول - دار.
[ فر. ] (اِ.) دارویی که چندین ویتامین ضروری را در خود دارد (پزشکی).
(مُ لِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- زادگاه.
۲- هنگام زادن. ج. موالد.
(مُ وَ لِّ) [ ع. ] (اِفا.) تولید کننده، زاینده.
(مُ وَ لَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- تولید شده، زاییده.
۲- پدید آورده.
۳- شخص عجمی که در عرب پرورش یافته.
۴- کلام ساخته و بر بافته.
۵- لغت عجمی که عرب در کلام استعمال کند.
۶- لغتی که قدمت استعمال ندارد، مستحدث. ج. (برای ...
(لِ) (اِمص.) درنگ، تأخیر.
(لِ) [ ع. ] (اِفا.) حریص، آزمند.
(لِ) [ ع. مؤلم ] (اِفا.) غم انگیز، دردناک.
