آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
در نمی‌گیرد نیاز و ناز ما با حسن دوست
خرم آن کز نازنینان بخت برخوردار داشت
«حافظ»
(مَ لِ) (اِ.) آویز، آویزی که به شکل رشته و گلوله درست می‌کنند و به کلاه یا جامه یا هر چیز دیگر آویزان می‌کنند.
(مَ) (اِ.) قمار، قمارخانه.
(مَ. گَ) (ص فا.) قمارباز.
(مَ دَ) (مص ل.) از روی خشم آهسته در زیر لب سخن گفتن.
(مَ) (حامص.) خودبینی، کِبر.
(مَ یّ) [ ع. ] (اِ.) مایع جنسی معمولاً بارورساز در جاندار بالغ نر، اسپرم.
(مَ. کَ دَ) (مص ل.) لاف زدن، به خود بالیدن.
(مَ نِ یَّ) [ ع. منیه ] (اِ.)
۱- اجل، مرگ.
۲- سرنوشت.
(مَ یَّ) (مص جع.) غرور، خودبینی.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) تابان، درخشان.
(مَ یِ یُ) [ فر. ] (اِ.) = منیزیوم: فلزی است سبک و با جلای نقره‌ای که در هوا به آسانی جلای خود را از دست می‌دهد و کدر می‌شود. با نور سفید خیره کننده‌ای می‌سوزد و به اکسید منیزیم ...
(مَ) [ ع. ] (ص.) استوار، بلند.
(مُ) [ ع. ] (ص.) بلند، مرتفع، برآمده.
(مُ یَ) [ ع. منیه ] (اِ.) آرزو.
(مَ) (اِ.) مخفف ماه.
(~.) [ په. ]
۱- حرف نفی به معنای «نه».
۲- نشانه دعای منفی که قدما به کار می‌بردند.
(~.) (اِ.) بخاری است که گاهی در هوای مرطوب تولید می‌شود و در فضا پراکنده می‌گردد.
(مِ) [ په. ] (ص.) بزرگ، سرور. ج. مهان. مق که.
(~.) [ فر. ] (اِ.) پنجمین ماه از سال میلادی.
(مَ بَ) [ ع. مهابه ] (اِ.)
۱- بیم، ترس.
۲- شکوه، عظمت.
