آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در میکده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
برات خوشدلی ما چه کم شدی یا رب
گرش نشان امان از بد زمان بودی
«حافظ»
(مِ نَ) [ فر. ] (اِ.) بیماری پرده‌های مننژیت (پرده‌هایی که از خارج روی مغز تیره مهره داران را می‌پوشاند) که ضمن آن فضای زیر عنکبوتیه ملتهب می‌شود.
(مِ) [ ع. ]
۱- (حر اض. + ضم) از آن (مونث یا جمع).
۲- (اِ.) تفریق، کاهش (ریاضی).
(مِ) [ ع. ] (اِ.) راه، راه آشکار. ج. مناهج.
(مُ هَ تِ) [ ع. ] (اِفا.)۱ - دریده، شکافته شده.
۲- مردی که از رسوایی و بی پردگی باک ندارد؛ بی پروا.
(مِ یا مَ هَ) [ ع. ] (اِ.) راه، روش، طریقه. ج. مناهج.
(مُ هَ دِ) [ ع. ] (اِفا.)از هم ریخته، ویران، خراب.
(مُ هَ زِ) [ ع. ] (اِفا.) شکست خورده، مغلوب شده.
(مُ هَ ض) [ ع. ] (اِفا. ص.) هضم شده و به تحلیل رفته (طعام).
(مَ هَ) [ ع. ] (اِ.) جای نوشیدن آب، آبخور، آبشخور؛ ج. مناهل.
(مُ هَ مِ) [ ع. ] (اِفا.) کوشنده در کاری، کوشش کننده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) غارت شده، چپاول شده.
(مَ یّ) [ ع. ] (اِمف.) نهی کرده شده، باز داشته.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) خبردهنده، آگاه کننده. ج. منهیان.
(مِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- روش، طریقه.
۲- دستگاه بافندگی جولاه. ج. مناویل.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) کسی که در کاری نایب و جانشین دیگری شده.
(مُ نَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) روشن، درخشان.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) متعلق، وابسته.
(مُ نَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) کلمه‌ای که به آن تنوین داده شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) نیت کرده شده، قصد شده.
(مَ کِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- محل اتصال بازو و کتف.
۲- دوش، کتف. ج. مناکب.
