آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
زلف هندوی تو گفتم که دگر ره نزند
سال‌ها رفت و بدان سیرت و سان است که بود
«حافظ»
(مُ فَ سَ) [ ع. ] (اِمف.) گشاد، گشاده.
(مُ فَ س) [ ع. ] (اِفا. ص.) فسخ شده، برانداخته شده، لغو شده (عهد، بیع، نکاح و جز آن‌ها).
(مُ فَ ص) [ ع. ] (اِفا.) جدا شده، بریده شده.
(مُ فَ ص) [ ع. ] (ص.) قطع شده، گسسته.
(مَ فَ عَ) [ ع. منفعه ] (اِ.) سود، فایده.
(مُ فَ عِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- اثر پذیرفته.
۲- خجل، شرمسار.
(مُ فِ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که در راه خدا چیزی دهد، نفقه دهنده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) ناپسند، مورد نفرت.
(مُ فَ کّ) [ ع. ] (اِفا.) جدا شده.
(مَ فا) [ ع. ] (اِ.) محل تبعید، تبعیدگاه.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- نفی کرده شده، دور کرده شده.
۲- نیست شده.
۳- تبعید شده (از شهر خود).
۴- سخنی که در آن حرف نفی باشد (دستور).
۵- دارای حالت نفی، مخالفت یا رد و انکار. مق مثبت.
(~.) [ ع - فا. ] (ص فا.) کسی که همیشه جنبه منفی امور را می‌بیند.
(مُ نَ قّ) [ ع. منقی ] (اِمف.) پاک شده.
(مُ) [ ع. ] (اِمف.) مطیع، فرمان بردار.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) نوک، نوک پرندگان. ج. مناقیر.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) موچینه، مقاش، ابزاری که با آن مو را از بدن می‌کنند.
(مَ قَ بَ) [ ع. منقبه ] (اِ.) هنر و کار نیکو که موجب ستایش شود. ج. مناقب.
(مُ قَ بِ) [ ع. ] (اِفا.) درهم کشیده، جمع شده.
(مُ نَ قَّ) [ ع. ] (اِمف.) پاک کرده شده، کلام اصلاح شده.
(مُ قِ) [ ع. ] (اِفا.) رهاننده، نجات دهنده.
