آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
صد گره در دلم فتد چو صدف
یک گره گر شود گشاده مرا
«صائب تبریزی»
(مَ مِ ه شَ) (اِمر.) خورشید و سیاراتی که به دورش می‌چرخند تشکیل منظومه شمسی را می‌دهند.
(مَ) [ ع. ] (مص م.) بازداشتن، دور کردن.
(مُ عَ دِ) [ ع. ] (اِفا.) نیست شونده، نابود گردنده.
(نُ عَ طِ) [ ع. ] (اِفا.) خم گیرنده، خمیده.
(مُ عَ قِ) [ ع. ]
۱- (اِفا.) بسته شده، برقرار شده.
۲- (ص.) سفت شده، بسته شده.
(مُ عِ) [ ع. ] (اِفا.) توانگر، مال دار.
(مُ عَ) [ ع. ] (اِمف.) انعام داده، احسان کرده شده ؛ ج. منعمین.
(مُ عَ کِ) [ ع. ] (اِفا.) انعکاس یافته، برگشته.
(مُ غُ) (اِ.) جام بزرگ.
(مَ غُ) (اِ.) نوعی پول ریزه کوچک.
(مُ نَ غَّ) [ ع. ] (اِمف.) تیره، ناگوار.
(مُ نَ غِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- تیره گرداننده.
۲- ناخوش کننده.
(مُ غَ مِ) [ ع. ] (اِفا.) فرو رونده (در آب).
(مِ) [ ع. ] (ص.) مرد پر هزینه، مردی که نفقه خوار زیاد دارد.
(مُ فَ جِ) [ ع. ] (اِفا.) گشوده شده، شکافته.
(مَ فَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- راه، محل نفوذ.
۲- سوراخ. ج. منافذ.
(مُ فَ رِ) [ ع. ]
۱- رخنه دارنده.
۲- (ص.) دور، جدا.
(مُ فَ رِ جِ) [ ع. منفرجه ] مؤنث منفرج ؛ زاویه ~ زاویه‌ای که بیشتر از ۹۰ درجه باشد.
(مُ فَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) مجرد، تنها.
(مُ فَ س) [ ع. ] (اِفا. ص.) شاد، خرم، گشاده دل.
