آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
گذار بر ظلمات است خضر راهی کو
مباد کآتش محرومی آب ما ببرد
«حافظ»
(مُ خَ دِ) [ ع. ] (اِفا.) فریفته شونده، گول خورنده.
(مِ خَ) [ ع. ] (اِ.) سوراخ بینی. ج. مناخر.
(مُ خَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) پاره شونده، دریده گردنده.
(مُ خَ رِ) [ ع. ] (ص.) بریده، شکافته.
(مِ خَ رَ) [ ع. ] (اِ.) دو سوراخ بینی.
(مُ خَ زَ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- منقطع، بریده.
۲- باتبختر رونده.
(مُ خَ س) [ ع. ] (اِفا.)
۱- پوشیده شونده، پنهان گردیده.
۲- ماه گرفته.
(مُ خَ فَ) [ ع. ] (اِ.) محل انحطاط.
(مُ خَ فِ) [ ع. ] (اِفا.) پست شده، به نشیب افتاده.
(مُ خَ یا خُ) [ ع. ] (اِ.) غربال، پرویزن.
(مُ خَ لِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- از جای کنده.
۲- منقطع.
(مَ) [ په. ] پساوند که در آخر کلمه درمی آید و معنی صاحب و دارنده را می‌رساند مانند: ارجمند، خردمند، دانشمند، هنرمند.
(مَ دَ) بی چیز: (ص.) بدبخت، مفلوک.
(مَ نِ) (ص.) خانه ویران.
(مُ دَ رِ) [ ع. ] (اِفا.)درج شده، گنجیده - شده.
(مُ دَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) کهنه، فرسوده.
(مِ دَ) [ ع. ] (اِ.) کمان حلاجی.
(مُ دَ فِ) [ ع. ] (اِفا.) دفع شونده، بیرون ریزنده، دور شونده.
(مَ دَ) (اِ.) مندله، دایره‌ای که جادوگران و دعاخوانان به دور خود می‌کشند و در میان آن نشسته دعا یا افسون می‌خوانند.
(مُ دَ مِ) [ ع. ] (اِفا.) داخل شونده.
