آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
شعر نوری ز عرش زاینده است
زان چو عرش استوار و پاینده است
«اوحدی مراغه ای»
(مِ) [ یو. ] (اِ.)
۱- آهن ربا، نوعی سنگ که آهن را به خود جذب می‌کند.
۲- هر چیز جذب کننده، جاذبه.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) بی نیاز، بی نیازکننده.
(مُ غَ نّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- آوازه خوان، سرودگوی.
۲- مطرب.
(مِ) [ ع. ] (ص.) سخت جنجگو و غارتگر.
(مُ کَ دِ) (اِ.)
۱- محل اجتماع مغان.
۲- آتشکده.
(مَ)
۱- (حامص.) گودی، عمق.
۲- (اِ.)گودال.
(مَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پنهان شدن، مخفی گشتن.
۲- دور شدن.
۳- (اِمص.) اختفاء.
۴- دوری، غیبت.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) به فریاد رسنده، یاری - کننده.
(مُ غَ یَّ) [ ع. ] (اِمف.) تغییر داده شده، دیگرگون گشته، از حالی به حالی شده.
(مُ غَ یِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- تغییر دهنده، دیگرگون شونده، قابل تغییر.
۲- بی ثبات، بی دوام.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) غارت کننده، غارتگر.
(مُ) [ ع. ] (اِ.) امُ غیلان، درختچه خاردار که در بیابان‌ها می‌روید.
(مُ) (اِ.) (عا.) آب بینی.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ مفتاح، کلیدها.
(مُ) [ ع. مفاجاه ] (مص ل.) ناگاه حمله بردن، مرگ ناگهانی.
(مَ خِ) [ ع. ] (اِ.) آنچه باعث فخر است. جِ مفخره.
(مُ خِ رَ) [ ع. مفاخره ] (مص ل.) فخر کردن، به خود نازیدن
(مُ) [ ع. ] (اِ.) معنی، مفهوم.
(مُ) [ ع. مفاده ] (مص ل.) نجات دادن، خلاص کردن.
(مُ رِ قَ) [ ع. مفارقه ] (مص ل.) جدایی، جدا شدن.
