آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم
«حافظ»
(مَ ظِ نَّ) [ ع. مظنه ] (اِ.)
۱- گمان، پندار.
۲- در فارسی به معنای بها و نرخ کالا. ج. مظان. ؛ ~ دستِ کسی آمدن از قیمت یا وضع خبردار شدن.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) مشکوک، مورد شک و گمان واقع شده.
(مَ هَ) [ ع. ] (اِ.) محل ظهور، جای آشکار شدن. ج. مظاهر.
(مَ عَ) [ ع. ] (حراض.) با، همراه.
(مَ عَ ذا لِ) [ ع. ] (حر رب.) با این حال، با وجود این.
(مَ‌ها) [ ع. ] (حر رب.) با وجود این.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) روده. ج. امعیه.
(مَ بِ) [ ع. ] (اِ.) جِ معبد؛ پرستش گاه‌ها.
(مَ بِ) [ ع. ] (اِ.) جِ معبر؛ راه‌ها، جاهای عبور.
(مُ تِ) [ ع. ] (اِفا.) سرزنش کننده، ملامت کننده.
(مُ تَ بَ یا تِ بِ) [ ع. معاتبه ] (مص م.) سرزنش کردن، پرخاش کردن.
(مَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جای بازگشت.
۲- رستاخیز، آخر جهان.
(مُ) [ ع. معاداه ] (مص ل.) عداوت، دشمنی با یکدیگر.
(مُ دِ) [ ع. ] (اِفا.) برابر، هم وزن، مساوی.
(مُ دَ لَ یا دِ لِ) [ ع. معادله ]
۱- (مص م.) هم وزن کردن دو چیز، برابر کردن.
۲- (اِمص.) برابری.
۳- هموزنی.
۴- در ریاضی دو عبارت جبری که به ازاء مقادیر معین صحیح باشد.
(مَ دِ) [ ع. ] (اِ.) جِ معدن.
(مُ) [ ع. ]
۱- (اِفا.) دشمنی کننده.
۲- (ص.) دشمن، عدو.
(مَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پناه بردن.
۲- (اِ.) پناهگاه، مأمن.
(مَ ذِ) [ ع. ] (اِ.) ج. معذار.
(مُ) [ ع. ] (اِمف.) عاریت گرفته شده.
