آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد
«حافظ»
(مُ طَ یَّ) [ ع. ] (اِمف.) معطر شده.
(مُ طَ یَّ) [ ع. ]
۱- (ص.) تر و تازه.
۲- نوعی پارچه کتانی.
(مَ) [ ع. ] (ص.) بارنده، بارانی.
(مَ طِ رِ) [ ع. ] (اِ.) نوعی چادر.
(مُ) [ ع. ] (اِ فا.) فرمان بردار، اطاعت - کننده.
(مَ یِّ) [ ع. مطیه ] (اِ.) حیوان سواری چون اسب و استر و اشتر.
(مَ لِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مظلمه ؛ ستم‌ها.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) دادرسی کردن.
(مَ نّ) [ ع. ] (اِ.) جِ مظنه.
(مُ هِ) [ ع. ] (اِفا.) حمایت کننده، پشتیبان.
(مَ هِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مظهر.
(مُ هِ رَ) [ ع. مظاهره ] (مص م.) پشتیبانی، حمایت.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) چیزی که در ظرف گذاشته شده، محتوای ظرف.
(مُ ظَ فَّ) [ ع. ] (اِمف.) پیروز، کامروا.
(مُ ظِ لّ) [ ع. ] (اِفا.) سایه انداز، سایه دار.
(مُ لِ) [ ع. ] (اِفا.) بسیار تاریک و ظلمانی.
(مُ لَ) [ ع. ] (اِمف.) تاریک کرده شده.
(مَ لَ مَ یا مِ) [ ع. مظلمه ] (اِ.) دادخواهی. ج. مظالم.
(مَ ظَ لِّ) [ ع. ] (اِ.)
۱- چادر بزرگ، خیمه.
۲- سایبان.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) ستمدیده.
