آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
سزای تکیه گهت منظری نمی‌بینم
منم ز عالم و این گوشه معین چشم
«حافظ»
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) آب دادن.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) بیان شده، شرح داده شده.
(مَ حَ نْ) [ ع. ] (ق.) به شرح، با تفصیل، مفصلاً.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- شرط کرده شده، ملزم شده.
۲- در فارسی ؛ دانشجویی که چند ترم پیاپی نمره معدلش زیر ۱۰ بشود.
(مَ طِ) [ ع. مشروطه ] (اِمف.) حکومت دارای پارلمان که نمایندگان ملت در کارهای دولت نظارت داشته باشند، دارای نظام مشروطیت.
(~. خا) [ ع - فا. ] (ص.)هوادار حکومت مشروطه.
(مَ یَّ) [ ازع. ] (مص جع.)۱ - مشروط بودن.
۲- حکومت مشروطه.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) جایز، روا، سازگار یا مطابق با شرع، شرعی.
(مَ) [ ازع. ] (اِ.) وضیع. مق شریف.
(مَ قِ یا قَ) [ ازع. ] (اِ.) محل تابیدن.
(مُ رِ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که برای خدا شریک قایل باشد.
(مَ یا مِ یا مُ) [ ع. ]
۱- (اِ.) آلتی که با آن موها را مرتب کنند، شانه. ج. امشاط، مشاط.
۲- خرک (موسیقی).
(مَ عَ) [ ع. ] (اِ.) راه، طریق.
(مُ شَ بِ) [ ع. ] (اِفا.)شعبده باز، حقه باز.
(مُ شَ عَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- پراکنده.
۲- ژولیده شده، آشفته گردانیده.
۳- در علم عروض «مفعولن» چون از «فاعلاتن» خیزد، آن را مشعث خوانند.
(مَ عَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- محل قربانی.
۲- درخت سایه دار.
۳- قوه ادراک. ج. مشاعر.
(مُ عِ) [ ع. ] (اِفا.) خبر دهنده، آگاه کننده.
(مُ شَ شَ) [ ع. ] (اِمف.)روشن، درخشان.
(مَ عَ) [ ع. ] (اِ.) قندیل، چراغدان. ج. مشاعل.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- شیفته، دلباخته.
۲- خوشحال، خوشدل.
