آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
گر چو فرهادم به تلخی جان برآید باک نیست
بس حکایت‌های شیرین باز می‌ماند ز من
«حافظ»
(مَ) [ په. ] (اِ.) مردن، فوت، قطع حیات، از بین رفتن زندگی.
(~.) [ انگ. ] (ص.) پدید آورنده مرگ، معمولاً برای عده‌ای زیاد.
(مَ) (اِ.) گنجشک.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) مجرای غذا از حلقوم تا معده.
(مُ) [ ع. مری ء ]
۱- (اِفا.) ریاکننده.
۲- (ص.) گوارا.
(مِ رُ) [ ع. ] (ص.)
۱- شادمان.
۲- خرامنده.
(مِ رِّ) [ ع. ] (اِ.) بهرام، چهارمین سیاره از منظومه شمسی.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) اراده کننده، ارادتمند.
(مَ رِ) [ ع. ] (ص.) نافرمان، بیرون رفته از فرمان خدا.
(مَ شُ) (اِ.) پارچه و نواری که بر جراحت بندند؛ خسته بند.
(مَ) [ ع. ] (ص.) بیمار، ناخوش.
(~. نِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) بیمارستان.
(مَ یَ)
۱- گیاهی است زینتی از تیره نرگسی‌ها. این گیاه علفی و دارای گل‌های سفید زیبایی است که دارای عطر مطبوعی می‌باشد. اصل این گیاه را از ایران می‌دانند.
۲- مریم عذرا مادر حضرت عیسی (ع) دختر عمران که در هجده ...
(مَ زّ) [ ع. ] (مص م.) مکیدن چیزی را.
(مَ بِ) [ ع. ] (اِ.) ج. مزبله.
(مُ بِ نِ یا بَ نَ) [ ع. مزابنه ] (مص م.) خرید و فروش چیزی به چیزی با تخمین (بدون وزن کردن یا شمردن).
(مِ) [ ع. ]
۱- (اِ.) سرشت، طبیعت.
۲- (مص ل.) آمیختن، آمیخته شدن.
۳- قدما به چهار مزاج اصل قایل بودند: الف - مزاج صفراوی (گرم و مرطوب). ب - مزاج مالیخولیایی یا سوداوی (سرد و خشک). ج ...
(مِ) [ ع. ] (اِ.) شوخی، خوش طبعی.
(مُ حَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- مقاتله شده.
۲- بحر یا رکنی که در آن حرفی کم یا زیاده شده باشد.
(مُ حِ) [ ع. ] (اِفا.) باعث زحمت، آزار - دهنده.
