رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(ن) (اِ.)
۱- هاون.
۲- بزرک و تخم کتان.
(اِ.) نامی تحقیرآمیز برای آمریکاییان خاصه نظامیان آمریکا.
(اِ.) نوعی کبوتر که آوازش مانند تلفظ «یاهو» است.
(~.) (اِ.) درجه نظامی که سابقاً در ارتش معمول بود و به جای آن سرگرد برگزیده شد.
(وَ) (ص.) یاری دهنده، پشتیبان.
(وَ) (اِ.) پادشاه. ج. یاوندان.
(و) (ص.)
۱- بیهوده، بی معنی.
۲- بی - سرپرست، سرِخود.
(~. کَ دَ) (مص م.) گم کردن، هدر دادن.
(~. گَ تَ) (مص ل.) گُم شدن.
(~.) (ص فا.) بی هوده گو، آن که سخنان بی معنی گوید.
(وَ) (حامص.) بیهودگی، هرزگی.
(کَ) (اِ.) یاقوت.
(یَ) (اِ.) تیر پیکان دار.
(یَ) [ ع. ] (ص.) خراب، ویرانه.
(یُ) [ ع. ]
۱- (اِمص.) خشکی.
۲- (ص.) (عا.) بدخلق، بدمعاشرت.
(یُ سَ) [ ع. یبوسه ]
۱- (اِمص.) خشکی، عدم رطوبت.
۲- در فارسی: خشکی مزاج و کار نکردن شکم.
(یَ) [ تر. ] (اِ.) کشیک، نگهبانی.
(یَ) (ص.) پاسبان، نگهبان.
(یَ) [ ع. ] (ص.)
۱- کودک پدر مرده.
۲- هر چیز منحصر به فرد و بی همتا.
(~. ن) [ ع - فا. ] (اِمر.)جای پرورش یتیمان، دارالایتام.
