شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - پادشاهى گرشاسپ

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ماه اگر بی تو برآید به دو نیمش بزنند
دولت احمدی و معجزه سبحانی
«حافظ»

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون جندل را به يمن

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – آمدن كى ‏قباد به استخر پارس

شاهنامه فردوسی – آمدن تهمينه دختر شاه سمنگان به نزد رستم‏‏‏

شاهنامه فردوسی – بخش كردن فريدون جهان را بر پسران

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یاوه گو

(~.) (ص فا.) بی هوده گو، آن که سخنان بی معنی گوید.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.