رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(کَ دِ) (ص مف.)
۱- حفر شده.
۲- بیرون کشیده شده.
۳- خندق، گودال، حفره، چاه.
۴- امرد، مفعول.
(کُ دِ) (اِ.)
۱- چوب ستبری که بر پای مجرمان و اسیران می‌بستند.
۲- هیزم، هیمه.
۳- قسمت پایین درخت.
۴- یکی از فنون کُشتی.
(کَ دِ) (حامص.) حکاکی روی چوب، فلز و غیره. حکاکی.
(کَ) (اِ.)
۱- خانه زنبور عسل.
۲- ظرف بزرگِ گلی که در آن غله ریزند.
(کُ لِ) (ص.)تنومند، درشت هیکل.
(کَ رَ یا رِ) (اِ.)
۱- سفره، سفره چرمین.
۲- پیش بند.
(کُ دُ) (اِ.) نک کندوره.
(کُ لَ یا لِ) (اِ.) نک کندو.
(کَ دُ) (اِمص.)
۱- تفحص، تجسس.
۲- سعی، کوشش.
(کُ دَ) (اِ.) نان ریزریز شده، نان پاره پاره.
(کُ دِ) (حامص.)
۱- حماقت، سستی.
۲- تنگدستی، فقر.
(کُ) (اِ.) = کندا: دلیری، شجاعت.
(کَ نْ) [ ع. ] (اِ.) گنج، اندوخته. ج. کنوز.
(کِ نِ) (ص.) (عا.) خسیس، ممسک.
(کَ) [ ع. ] (مص م.) روفتن خانه.
(کُ رِ) [ فر. ] (اِ.)
۱- شکل غلیظ شده بعضی از مواد.
۲- ماده‌ای که آب آن تحت فشار گرفته شود، افشرده. (فره).
(کُ س) [ فر. ] (اِ.) برنامه موسیقی که با ارکستر در حضور جمعی نواخته شود.
(کُ س یُ) [ فر. ] (اِ.) شرکتی که از چند شرکت برای منحصر کردن کالا یا بهره برداری خاصی تشکیل شود.
(کُ س) [ فر. ] (اِ.) غذای آماده که در قوطی سربسته و فاقد هوا نگه داری می‌شود.
(کُ س تُ) [ فر. ] (اِ.) مدرسه‌ای که در آن جا موسیقی تأتر و هنرهای نمایشی را تدریس می‌کنند.
