رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(ژَ) (اِ.) مخفف آژنگ، چین و چروک روی پوست بدن.
(ژَ) (اِ.) نک زنگوله.
(ژَ گُ لَ یا لِ) (اِ.) سمی که شکافدار باشد مانند سم آهو، گاو و گوسفند.
(ژِ) [ فر. ]
۱- (اِ.) نبوغ.
۲- (ص.) نابغه.
(ژُ) (اِ.) دریا.
(ئَ) [ فر. ] (اِ.) ماه ششم. از سال میلادی.
(ژُ) (اِ.) هر یک از شبکه‌ها یا سوراخ -هایی که برای تزیین در پارچه یا بافتنی ایجاد می‌کنند.
[ فر. ] (اِ.) دومین دوره از مزوزوئیک از دوران زمین شناسی که دریا کم عمق بوده و ماسه سنگ و سنگ‌های رستی رسوب کرده و لایه‌های ذغال سنگ پدید آمده‌است. در دریاها و خشکی‌ها و هوا خزندگان بسیار وجود ...
(ژُ) [ فر. ] (اِ.)
۱- روزنامه.
۲- مجله مخصوصِ مُ د لباس.
(~.) [ فر. ] (ص مر.) روزنامه - نگار.
(~.) [ فر. ] (اِمر.) روزنامه نگاری.
[ فر. ] (اِ.) هیئت منصفه.
(اِ.)
۱- چین و شکن.
۲- (ص.) ژولیده، پریشان.
(دَ) (مص م.) آشفته کردن.
(لِ یا لَ) (اِ.) چکاوک.
(لَ) (اِ.) پرنده‌ای خوش آواز شبیه چکاوک.
(دَ) (مص ل.) پریشان شدن.
(دِ) (ص مف.) پریشان.
(ژُ) (اِ.) بت، صنم.
(پُ) [ فر. ] (اِ.) دامن کوتاه، پاچین (زنان).
