رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(~. بِ) (ص مر.) منتظر.
(~. تَ) (ص مر.)
۱- بخیل.
۲- حسود.
(~. دَ) (مص ل.) نک چشم - پوشی.
(~. خُ دَ) (مص ل.) چشم زخم خوردن، هدف چشم بد شدن.
(~. تَ) (مص ل.) توقع و امید داشتن.
(~. دَ دِ)(ص مر.)بی شرم، بی حیا.
(~. رِ دَ) (مص ل.) نظر خوردن، چشم زخم خوردن.
(~. رَ دِ) (ص مف.) کسی که چشم زخم به او رسیده.
(~. رُ شَ) (اِمر.) پیشکشی که برای عروس وداماد یا تازه رسیده از سفر ببرند.
(~.) (ص مر.)
۱- کبود چشم.
۲- کنایه از: بی شرم و حیا.
(~. زَ) (اِمر.) آسیبی که از چشم بد به کسی رسد.
(~. زَ) (اِ.)
۱- مهره سیاه و سفید که برای دفع چشم زخم به گردن کودک آویزند.
۲- کنایه از: زمان بسیار کم.
(~. زَ دَ) (مص م.)
۱- چشم زخم خوردن.
۲- کنایه از: بیدار بودن.
(~. زَ دِ) (ص مف.) کسی که آسیبی از چشم بد به او رسیده باشد.
(~. زَ رِ. گِ رِ تَ) (مص ل.) نگاه خیره و غضب آلود کردن به کسی.
(~. سِ)(ص مر.) = چشم سفید: بی شرم، گستاخ.
(~.) (ص مر.) چشمی که از آن چشم زخم به کسی یا چیزی برسد.
(~. غُ رِ) (عا.) (اِمر.) نگاه خشم - آلود. تهدید، تخویف.
(~. فَ) (ص فا.) = چشم فساینده: کسی که افسون چشم زخم کند.
(~. نِ) (ص فا.) کنایه از: محبوب، معشوق.
