رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(پِ وَ تِ) (حامص.)
۱- به هم بستگی، ارتباط.
۲- خویشاوند شدن ، خویشی.
(پَ یا پِ وَ) (اِ.)
۱- پیوستگی، اتصال.
۲- بستگی، وصلت.
۳- خویشاوند، قوم.
۴- رشته‌هایی که ماهیچه‌ها را به یکدیگر متصل می‌کنند.
۵- وصل کردن شاخه درختی به درختی دیگر از همان نوع که میوه‌هایش نامرغوب است، برای بهتر شدن میوه‌ها.
۶- ترکیب.
(~.) (اِمر.) جای به هم پیوستن دو استخوان. مفصل، بند.
(~.) (ص نسب.) گیاه یا درختی که بر اثر پیوند بوجود آمده باشد.
(اِ.) پیو، رشته.
(اِ.) = پیوگ. بیو: عروس.
[ فر. ] (اِ.) چپق کوچک دسته کوتاه.
۱ - (اِمص.) خم هر چیز کج.
۲- (اِ.) نوعی میخ.
۳- در ترکیب به معنی پیچنده ؛ پاپیچ.
۴- (ص مف.) در ترکیب به معنی پیچیده ؛ رختخواب پیچ.
(چُ) (اِمر.)
۱- خم و شکن.
۲- رنج و مشقت.
(~ُ خَ) (اِمر.)
۱- چین و شکن، گردش و تاب.
۲- دارای پیچ و تاب.
(ص مر.)
۱- با پیچ‌های بسیار، دارای پیچ و خم.
۲- خم اندر، شکن در شکن.
(پِ پِ) (ص مر.)
۱- رشک و حسد.
۲- تشویش و اضطراب.
(اِمر.) ابزاری است که به وسیله آن پیچ‌ها را باز می‌کنند.
(ص نسب.) پارچه شطرنجی، پارچه‌ای که طرح آن مانند صفحه شطرنج باشد.
(ص فا)
۱- مشوش، مضطرب.
۲- در حال پیچیدن.
(شُ دَ) (مص ل.)۱ - خم شدن.
۲- پریشان و مضطرب گشتن.
(دَ) (مص م.)
۱- خم کردن، تاب دادن.
۲- رنج دادن، فشار آوردن.
(دَ) (مص م.) نک پیچاندن.
(ص مر.) سخت پیچیده، با پیچ و خم‌های بسیار، پرپیچ و خم.
(اِ.) پیچیدگی، پیچ و خم بسیار.
