رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(نِ) ( اِ.) نک ترمینال.
(اِمر.) داد و ستدِ جنسی، معامله‌ای که در آن پول رد و بدل نشود.
(اِمر.)
۱- پاتابه.
۲- جوراب.
(تَ) (اِمر.) شهری که محل مقر حکومت باشد.
(ص فا.) استوار، پابرجا، ثابت.
(حامص.) ایستادگی، پافشاری.
(اِمر.) نک پادام.
(اِمر.) کفش.
(ص مر.)
۱- اسیر.
۲- خدمتکار.
(یِ زِ) (اِمصغ.)
۱- پاچه.
۲- ریسمان خیمه که آن را بر روی زمین به میخ یا چیز دیگر ببندند.
۳- چیزی که عنان اسب را بدان بندند.
(یِ تَ) (مص ل.)
۱- پایدار ماندن.
۲- صبر و تأمل کردن.
(یِ تِ) (ص مف.) پاینده، دایم، باقی.
(ص مف.)
۱- لگدکوب شده.
۲- از بین رفته.
۳- زبون، پست.
(شُ دَ) (مص ل.) ۱ لگدکوب شدن.
۲- هدر رفتن، باطل گردیدن.
(کَ دَ) (مص م.) زیر پا کردن، از بین بردن.
(مَ) (اِمر.)
۱- شفیع، میانجی.
۲- یاری دهنده.
۳- پیشکار، خدمتگذار.
(~.) (حامص.)
۱- میانجیگری.
۲- کمک، دستیاری.
(یَ) (اِ.)
۱- کفیل، ضامن.
۲- کفش کن، درگاه.
۳- میانجی کننده.
(~.) (حامص.) میانجیگری، ضمانت.
(یَ دِ) (ص فا.) پایدار، جاوید.
