رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(وَ گَ) (اِ.) وَشگَن ؛ آلت تناسلی.
(وَ) [ ع. ] (ص.) مختصر، کوتاه.
(وَ ز) [ ع. وجیزه ] (ص.)
۱- مؤنث وجیز.
۲- کلام مختصر و مفید.
(وَ) [ ع. ] (ص.) دردناک.
(و) (اِ.) کندن علف‌های هرز.
(وَ) [ ع. ] (ص.)
۱- نیکورو، زیبا. ج. وجهاء.
۲- صاحب قدر و جاه.
(وَ هَ یا ه) [ ع. وجیهه ] (ص.) مؤنث وجیه.
(وَ) [ ع. ] (ص نسب.) تنها، یکتا.
(وَ یَّ) [ ع. وجدانیه ] (مص جع.) یگانگی، یکتایی.
(وَ دَ) [ ع. وحده ]
۱- (مص ل.) یکی بودن، یگانه بودن. مق کثرت.
۲- (اِمص.) یگانگی، یکی بودن. ؛ ~ ملی اشتراک همه افراد یک ملت در آمال و مقاصد چنان که به منزله مجموعه واحدی به ...
(وَ) [ ع. ] (اِ.) جانور بیابانی. ج. وحوش.
(وَ شَ) [ ع. وحشه ] (اِ.) ترس، هراس.
(وَ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- غیراهلی.
۲- آن که از مواهب تمدن دور است.
(وَ حَ) [ ع. ] (اِ.) گل و لای.
(وَ حِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- ویار و اشتهای شدید زنان باردار به نوعی خوراکی یا مواد دیگر.
۲- خواهان جماع شدن.
(وُ) [ ع. ] (اِ.) جِ. وحش.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) آنچه از طرف خدا بر پیغمبران نازل شود.
(وَ) [ ع. ] (ص.) منفرد، یگانه، بی نظیر.
(وَ) (شب جم.) کلمه‌ای که در هنگام لذت بردن از چیزی یا ابراز شگفتی بیان شود.
(وَ مَ) [ ع. وخامه ] (اِمص.) دشواری، ناگواری.
