رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(وَ) [ ع. ] (ص.) محکم، استوار.
(وَ قَ) [ ع. وثیقه ] (ص.)
۱- مؤنث وثیق.
۲- عهدنامه، گِرویی. ج. وثائق.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) خوف، بیم. مق رجا.
(وَ) (ص.) آن چه که در آن خیر و نفعی نباشد. مانند: چاه بدون آب.
(وَ زَ) [ ع. وجازه ] (اِمص.) اختصار، ایجاز.
(وَ یا وِ هَ) [ ع. وجاهه ] (مص ل.)
۱- عزّت، حرمت.
۲- خوب رویی، زیبایی.
(وَ جَ)(اِ.)فاصله بین انگشت شَست و انگشت کوچک وقتی انگشت‌ها از هم باز باشد.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) ذوق، شوق.
(وِ یا وُ) [ ع. ] (اِ.) نیرویی باطنی که خوب را از بد تشخیص می‌دهد.
(وَ جَ) [ ع. ] (اِ.) درد، رنج. ج. اوجاع.
(وَ جَ) [ ع. ] (اِ.) ترس، بیم.
(وَ جَ) [ ع. ] (اِ.) جِ وجنه.
(وَ نِ) [ ع. وجنه ] (اِ.) چهره، رخسار. ج. وجنات.
(وَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- روی، چهره.
۲- طریقه، جهت.
۳- پول. ج. وجوه.
۴- ذات، شخص.
۵- قصد، نیت.
۶- دلیل، سبب. ؛ ~ ضمان پول (یا مالی) که برای ضمانت می‌سپارند. ؛~ ِ مصالحه آن چه برای برقراری صلح میان ...
(و ه) [ ع. وجهه ] (اِ.)
۱- طرف، جانب.
۲- اعتبار، آبرو.
(وُ) [ ع. ] (مص ل.)لازم بودن، ضرورت داشتن.
(وُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- هستی.
۲- بدن، جسم.
(~. تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.)
۱- بودن، هستی داشتن.
۲- (عا.) شهامت داشتن.
(وُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وجه.
۱- راه‌ها.
۲- روش‌ها.
۳- انواع.
۴- پول‌ها.
(وُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وجوه.
۱- پول‌ها.
۲- آن چه بابت خمس و زکات در اختیار علمای روحانی قرار داده می‌شود.
