رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
(ژَ) (اِ.) ناله، آواز حزین.
(ژِ) (اِ.) صمغ، چیزی چسبنده که از ساق درخت برآید.
(ژِ س) [ فر. ] (اِ.)
۱- نوعی پارچه نایلونی نازک.
۲- نیم تنه بافته از نخ.
(ژَ) (ص.)
۱- گود، عمیق.
۲- دور، دراز.
(~. اَ) (ص فا.)
۱- آن که به صورت جدی و دقیق می‌اندیشد.
۲- آن که عادت به فعالیت فکری پی گیر و جدی دارد.
(~.) (ص فا.) آن که به مسایل به دقت می‌نگرد.
(~.) (اِ.) عمق.
(ژِ مَ) [ فر. ] (اِ.) نژاد مردم آلمان یا هر یک از مردم آن.
(ژُ ژِ) [ فر. ] (اِ.) نوعی پارچه کرپ نازک و ریزبافت با سطح زبر.
(ژِ) [ فر. ] (اِ.) وضع، رفتار و حرکات شخص.
(ژَ) (اِ.) = ژخار. زغار: سختی. مق سستی.
(~.) (اِ.) آواز بلند، فریاد سهمناک.
(~.) (اِ.) ناف حیوانات.
(~.) (اِ.) سُرخاب، غازه.
(ژَ رَ یا رِ) (اِ.) = ژغاله: نان ارزن.
(~.) (اِ.) فریاد، فغان.
(ژَ غَ) (اِ.) غرش جانوران درنده هنگام شکار.
(~.) (اِ.) سختی، محکمی.
(ژَ فْ) (اِ.) آب و چرک گوشه‌های چشم خواه تر باشد خواه خشک.
(ژَ) (اِمر.) نک ژفک.
