شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

و ديگر كه از شهر ارمان شدند            بكينه سوى زابلستان شدند

         شماساس كز پيش جيحون برفت            سوى سيستان روى بنهاد و تفت‏

         خزروان ابا تيغ زن سى هزار            ز تركان بزرگان خنجرگزار

         برفتند بيدار تا هيرمند            ابا تيغ و با گرز و بخت بلند

         ز بهر پدر زال با سوگ و درد            بگوراب اندر همى دخمه كرد

         بشهر اندرون گرد مهراب بود            كه روشن روان بود و بى‏خواب بود

         فرستاده‏اى آمد از نزد اوى            بسوى شماساس بنهاد روى‏

  شاهنامه فردوسی - هنر نمودن زال در پيش منوچهر

         بپيش سراپرده آمد فرود            ز مهراب دادش فراوان درود

         كه بيدار دل شاه توران سپاه            بماناد تا جاودان با كلاه‏

         ز ضحاك تازيست ما را نژاد            بدين پادشاهى نيم سخت شاد

         بپيوستگى جان خريدم همى            جز اين نيز چاره نديدم همى‏

         كنون اين سراى و نشست منست            همان زاولستان بدست منست‏

         از ايدر چو دستان بشد سوگوار            ز بهر ستودان سام سوار

         دلم شادمان شد بتيمار اوى            بر آنم كه هرگز نبينمش روى‏

         زمان خواهم از نامور پهلوان            بدان تا فرستم هيونى دوان‏

  دیوان حافظ - رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

         يكى مرد بينا دل و پر شتاب            فرستم بنزديك افراسياب‏

         مگر كز نهان من آگه شود            سخنهاى گوينده كوته شود

         نثارى فرستم چنانچون سزاست            جز اين نيز هرچ از در پادشاست‏

         گر ايدونك گويد بنزد من آى            جز از پيش تختش نباشم بپاى‏

         همه پادشاهى سپارم بدوى            هميشه دلى شاد دارم بدوى‏

         تن پهلوان را نيارم برنج            فرستمش هر گونه آگنده گنج‏

         ازين سو دل پهلوان را ببست            و زان در سوى چاره يازيد دست‏

         نوندى بر افگند نزديك زال            كه پرنده شو باز كن پرّ و بال‏

  دیوان حافظ - صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

         بدستان بگو آنچ ديدى ز كار            بگويش كه از آمدن سر مخار

         كه دو پهلوان آمد ايدر بجنگ            ز تركان سپاهى چو دشتى پلنگ‏

         دو لشكر كشيدند بر هيرمند            بدينارشان پاى كردم ببند

         گر از آمدن دم زنى يك زمان            بر آيد همى كامه بدگمان‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چو در رویت بخندد گل مشو در دامش ای بلبل
که بر گل اعتمادی نیست گر حسن جهان دارد
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

گشت کردن

(~. کَ دَ) (مص ل.) سیر کردن، گردیدن.

گشتا

(گُ) (اِ.) بهشت.

گشتن

(گَ تَ) [ په. ] (مص ل.)
۱- دور زدن، گردیدن.
۲- تغییر کردن.
۳- شدن.
۴- جستجو کردن.
۵- گردش، سیر کردن.
۶- چرخیدن، دور زدن.
۷- مراجعت کردن.
۸- جنگ کردن، مبارزه کردن،
۹- انتقال یافتن، رسیدن.
۱۰ - زایل شدن، غروب کردن.

گشته

(گَ تِ) (ص مف.)
۱- گردیده.
۲- تغییر یافته، عوض شده.
۳- گردش کرده، سیر کرده. گشتی (گَ) (اِ.) پاسبان شب، پلیس.

گشن

(گَ شَ) (ص.) بسیار، انبوه.

گشنه

(گُ نِ) (ص.) (عا.) گرسنه.

گشنگی

(گُ نِ) (حامص.) گرسنگی.

گشنی

(گُ) (حامص.) جفت گیری حیوان نر با ماده.

گشنیدن

(گُ دَ) (مص ل.) آمیختن نر و ماده.

گشنیز

(گِ) [ په. ] (اِ.)
۱- گیاهی است یک ساله با گل‌های سفید و چتری، از سبزی‌های خوردنی که مزه آن تند است.
۲- ورقی دربازی که خال‌های آن شبیه برگ گشنیز است، خاج.

گشودن

(گُ دَ) (مص م.) باز کردن.

گشوده

(گُ دَ یا دِ) (ص مف.) باز شده، وا شده.

گشودگی

(گُ دِ) (حامص.) گشایش.

گشی

(گَ) (حامص.) = کشی:
۱- خوشی، خوشحالی، شادمانی.
۲- خرامیدگی، رفتار توأم با ناز.

گفت

(گُ) (مص مر.) کلام، قول، گفتار.

گفت و شنود

(گُ تُ شُ) (اِمص.)
۱- گفتن و شنیدن مکالمه.
۲- مباحثه، جر و بحث.

گفت و شنید

(~ُ ش) (اِمص.) نک گفت و شنود.

گفتار

(گُ) (حامص.) سخن، حدیث.

گفتاردرمانی

(~. دَ) (حامص.)
۱- معالجه بیماری‌های روانی از راه گفت و گوی پزشک و بیمار.
۲- استفاده از روش‌های توان بخشی برای درمان اختلال‌های تکلم.

گفتمان

(گُ تِ) (اِمص.) گفت و گو، مباحثه.


دیدگاهتان را بنویسید