گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(~. نَ دَ) (مص م.) مواظب بودن، مراقب بودن.
(چَ مُ چَ یا چِ) (اِمر.) کنایه از: محبوب، عزیز.
(~ُ هَ چَ) (حامص.) رقابت، حسادت.
(~. پَ) (اِمر.) تعویذی که جهت دفع چشم زخم نویسند.
(~.) (حامص.) نادیده گرفتن، بخشیدن.
(~.) (ص مر.) (کن.) شرمنده، خجل.
(~. چَ) (ص فا.) کسی که از روی هوس به زنان نگاه کند.
(~. چَ) (حامص.) نظربازی.
(چَ. گَ. کَ دَ) (مص ل.) کنایه از: چُرت زدن، کمی آرمیدن.
(~. گَ تِ)(ص مف.)احول، کج نظر.
(~.) (اِمر.) نک چشم آویز.
(~. نِ) (اِمر.) خانه چشم، حفره‌ای که چشم در آن جا دارد، کاسه چشم.
(~.) (اِ.)
۱- امید.
۲- طمع.
(~.) (اِمر.) مردمک چشم. حدقه.
(چَ مِ یا چَ مَ) [ په. ] (اِ.)
۱- جایی از زمین یا کوه که به طور طبیعی آب از آن بیرون آید.
۲- سوراخ ریز.
۳- منبع، اصل.
۴- آب اندک.
۵- چیز اندک.
۶- قسم، نوع.
۷- ممر معاش.
(~.) (اِمر.) کنایه از: خورشید.
(~ خِ)(اِمر.) آب حیات، آب زندگانی.
(~.) (اِمر.)
۱- زمینی که در آن چشمه بسیار باشد.
۲- سرچشمه.
(~. ~.) (ص مر.) سوراخ سوراخ، خانه خانه، مشبک.
(~. مَ) (اِمصغ.)
۱- چشم کوچک.
۲- اشاره با گوشه چشم.
۳- عینک.
