گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(هَ ض) [ ع. ] (ص.)
۱- ستم دیده.
۲- زن باریک شکم.
۳- غنچه ناشکفته.
(هَ طّ) [ ع. ] (اِ.)
۱- ابر بارنده پیاپی.
۲- اشک روان.
(هَ) (اِ.)
۱- باران سست پیوسته.
۲- اشک پیاپی.
(هَ طِ) [ ع. ] (ص.)
۱- (باران) پیوسته و مداوم.
۲- (ابر) که پیوسته بارد.
(هَ) (اِ.) کارگاه جولاهی.
(هِ) (اِ.) اندک خشکی ای که بعد از تری به هم رسند.
(هُ) (اِ.) دمی از آب، شربت ؛ شراب و مانند آن‌ها که فرو کشند، جرعه، قورت.
(هَ) [ په. ] (اِ.) عدد اصلی میان شش و هشت (۷). ؛ ~ قلم آرایش کردن آرایش تمام، بزک کامل. ؛ ~ پادشاه را خواب دیدن کنایه از: به خواب عمیق فرو رفتن. ؛ ...
(هَ) (اِمر.) کنایه از: هفت فلک.
(~. اَ تَ) (اِ.) هفت برادران ؛ صورت فلکی خرس بزرگ.
(~. اِ) (اِمر.) هفت کشور، کنایه از: تمام کشورهای روی زمین.
(~. اَ) [ فا - ع. ] (اِمر.)
۱- هفت رنگ اصلی.
۲- طعامی که گویند از آسمان به جهت عیسی (ع) نازل شد. شامل: نان، نمک، ماهی، سرکه، عسل، روغن، تره.
۳- کنایه از: طعام‌های گوناگون.
(~. اِ) [ فا - ع. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به هفت امام.
۲- اسماعیلی، سبعیه.
(~. اَ رَ) (اِمر.) هفت برادران، صورت فلکی خرس بزرگ.
(~. اَ دَ) (اِمر.) کنایه از: هفت سیاره.
(~. اِ) (اِمر.) کنایه از: هفت آسمان.
(~.) (اِمر.) کنایه از: هفت آسمان.
(~.) (اِمر.) هفت اجرام ؛ هفت سیاره.
(~. بَ دَ) (اِمر.) هفت ستاره دب اکبر یا خرس بزرگ.
(~. بُ لَ) (اِمر.) کنایه از: هفت آسمان.
