گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(هَ تَ) (اِ) (عا.) کون، مقعد. ؛ ~ کسی پاره شدن (کن.) کونش پاره و دریده شدن. دچار کارهای طاقت فرسا شدن وی. ؛ ~کسی را پاره کردن (کن.) الف - کون را دریدن. ب - ...
(هُ تَ) (اِ.) (عا.) سوت، صفیر.
(هَ) (ص.) راست، برافراشته.
(~. کَ دَ) (مص م.) راست کردن، برافراشتن.
(هِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) هجی و تقطیع کردن حروف.
۲- (اِ.) سیلاب، مقطع.
(ه) [ ع. ] (مص م.)
۱- بدگویی کردن، دشنام دادن.
۲- بد و عیب کسی را گفتن.
(هَ وَ) (اِ.) گروه مردم.
(ه دَ) (اِ.) هژده، ده بعلاوه هشت، عدد بین هفده و نوزده.
(هِ) [ ع. ] (اِ مص.) جدایی، دوری.
(~.) [ ع. ] (اِمص.) جدایی، دوری.
(هِ رَ) [ ع. هجره ] (اِمص.)
۱- کوچ کردن، ترک وطن.
۲- مبداء تاریخ مسلمانان که زمان هجرت پیامبر است از مکه به مدینه برابر با ۶۲۲ م.
(ه) [ ع. ] (ص.) منسوب به تاریخ هجرت پیامبر.
(هَ جَ) [ ع. ] (اِ.) جِ هجنه.
(هَ جَ) (اِ.) برغست.
(هُ نِ) [ ع. هجنه ] (اِ.)
۱- عیب و زشتی.
۲- عیب کلام، سخنِ معیوب.
(هَ) [ ع. ]
۱- (اِمص.)بدگویی، سرزنش.
۲- مذمت به شعر.
۳- (اِ.) حرف یا چیز بیهوده.
(هُ جُ) [ ع. ] (مص ل.) خوابیدن.
(هُ) [ ع. ] (اِمص.) حمله، یورش.
(هِ جّ. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) ؛~ کلمه حروف و حرکات و اعراب آن را جدا کردن.
(هَ) [ ع. ] (اِ.) گرمای نیم روز، گرمای سخت.
