گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(اِ.) = انیران: غیرایران، خارج از ایران.
(نِ رَ) [ معر. ] (اِ.)
۱- (زردشتی) هر یک از مراسم دینی و مناسک مذهبی.
۲- (زردشتی) دعای مختصر (به زبان اوستایی یا پهلوی یا پازند) مانند: نیرنگ آتش.
۳- سحر، جادو، طلسم.
۴- شعبده، حقه بازی.
۵- حیله، مکر.
(رَ) (اِ.)
۱- طرحی که نقاش با زغال و جز آن بار اول کشد.
۲- رنگی که نقاش بکار برد.
۳- طرح هر چیز.
[ په. ] (اِ.)
۱- زور، قوت، توانایی.
۲- قدرت.
(مَ) (ص.) دارای زور و قدرت.
(اِ.) مجموعه‌ای برای تولید انرژی.
۱ - کلمه ربط و عطف.
۲- دیگر، بار دیگر.
(نِ) (اِمر.) جایی که در آن نی فراوان روییده باشد.
(نِ زِ) (اِ.) چوبی دراز و سخت که بر سر آن آهن نوک تیز نصب می‌کردند.
(~. بَ کُ) (ص فا.) (عا.) = نیزه بندکننده: کسی که با پررویی از مردم چیز ستاند، تیغ زن.
(~. گُ) (ص فا.) پرتاب کننده نیزه.
(نِ) (اِ.) سپاهی، لشکری.
(نِ) [ سُر. ] (اِ.) ماه هفتم از ماه‌های سریانی برابر با اردیبهشت.
(مص مر.) نابود، عدم.
(نِ یا نَ یَ)(اِ.) نی زار، کشت زار نیشکر.
(تِ) (ص مف.) ناپدید، معدوم.
(حامص.)
۱- ناپدیدی، فنا.
۲- فقر.
(اِ.) نک. نیشتر.
(اِ.)
۱- هرچیز نوک تیز.
۲- عضوی که حشرات گزنده با آن می‌گزند.
۳- (عا.) دهان.
(ص فا.)
۱- آن که نیش دارد.
۲- دارای نوک تیز.
۳- اهانت آمیز.
